ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ


Σύμφωνα με τη σημασία που δίνει η Angela Davis στη λέξη, «radical means grasping things at the root» (ριζοσπαστικός σημαίνει να συλλαμβάνει κανείς τα πράγματα στη ρίζα τους).

(Με αφορμή την πέμπτη σύνοδο του “Impazzire si puo”, στις 26 Σεπτέμβρη, στην Τεργέστη, μια συνάντηση συλλογικοτήτων και προσώπων με εμπειρία ψυχικής οδύνης, ο ιστότοπος Forum Salute Mentale καλεί σ΄ έναν αναστοχασμό και σε μιαν αναζήτηση των ριζών).

 


1974. Σημειώσεις πάνω στην ψυχιατρική πρακτική.

Σαράντα χρόνια από το πρώτο συνέδριο της Δημοκρατικής Ψυχιατρικής (Psichiatria Democratica) στη Γκορίτζια παραμένουν έντονα και πλούσια σε προοπτική τα όσα είπε τότε στην παρέμβασή του ο Franco Rotelli. Ηταν τέσσερα χρόνια πριν το νόμο 180.

Η δράση μέσα στο ιδιαίτερο ψυχιατρικό πεδίο αρθρώνεται σήμερα πάνω σε διάφορα διαδοχικά επίπεδα, που πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις διαφορετικές καταστάσεις και τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους η εξουσία στην Ιταλία διάκειται απέναντι στο πεδίο που μας ενδιαφέρει να εξετάσουμε. Σ΄ ένα πρώτο, αρχικό επίπεδο τίθεται η πρώτη στιγμή: ο αγώνας εναντίον των υπαρχουσών ψυχιατρικών δομών ως καταπιεστικών/φυλακτικών δομών. Σ΄ ένα δεύτερο επίπεδο τίθεται ο αγώνας εναντίον των ψυχιατρικών δομών, συμπεριλαμβανομένων των μεταρρυθμισμένων, ως, σε κάθε περίπτωση, χώρων ιδρυματοποίησης της αρρώστιας. Σ΄ ένα τρίτο επίπεδο τίθεται ο αγώνας εναντίον στην αρρώστιας ως ιδρυματοποίησης της οδύνης. Σ΄ ένα τέταρτο επίπεδο, ο αγώνας εναντίον της οδύνης ως αναγκαιότητας στον κόσμο του κεφαλαίου και της κοινωνίας των ανταλλακτικών σχέσεων (του ελεύθερου εμπορίου). Καθήκον αυτού του συνεδρίου και της μελλοντικής δουλειάς της Δημοκρατικής Ψυχιατρικής μου φαίνεται ότι είναι να κινηθούμε πάνω σε αυτές τις γραμμές, αναδεικνύοντας, από τη μια, τις στιγμές τακτικού χαρακτήρα, που δεν λησμονούν τις βαθιές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε διαφορετικές τοπικές καταστάσεις, αλλά επεξεργαζόμενοι ταυτόχρονα μιαν άρθρωση ανάμεσα σε αυτές τις στιγμές που δεν προσδιορίζεται ως χώρος για μια διαδικασία εργαλειοποίησης. Εργαλειοποίηση και ορθολογικοποίηση που θα ήταν μια αναπόφευκτη προοπτική στο βαθμό που κινούμαστε μόνο, όπως είναι δυνατόν να συμβεί, πάνω στο πρώτο επίπεδο της αντίφασης, περιοριζόμενοι οππορτουνιστικά στον αγώνα εναντίον των καταπιεστικών και φυλακτικών  πλευρών των  υπαρχόντων ψυχιατρικών δομών.

Είναι γνωστό ότι τον Μάρτιο του 73 βγήκε στην πόλη, στην Τεργέστη, ένα μεγάλο άλογο. Ο marco cavallo αγωνίζεται για όλους τους αποκλεισμένους ήταν γραμμένο σε εκατοντάδες πλακάτ. Το νόημα του Marco cavallo συλλαμβάνεται από μόνο του. Το γαλάζιο άλογο έφερνε έξω στην πόλη το δικό του φορτίο συμβολικών περιεχομένων και εξέφραζε, καθεαυτό, μιαν αντίφαση: από τα μια μεριά, το όνειρο της απελευθέρωσης και την έκρηξη μιας ριζοσπαστικής επιθυμίας που υπερβαίνει τις διαμεσολαβήσεις της τρέχουσας πολιτικής αντιπαράθεσης. Ευχαρίστηση από τη βίαιη ρήξη μιας νόρμας, η οποία θέλει τον ευνουχισμό της επιθυμίας από την εξουσία και την διαιωνιζόμενη αθλιότητα των γκέτο. Από την άλλη, ένα φυλλάδιο εξηγούσε πιο αναλυτικά, πιο συγκεκριμένα, τις συνθήκες ένδειας στις οποίες ζει το Νοσοκομείο (ψυχιατρείο), κάθε νοσοκομείο. Ανάμεσα σ΄ αυτούς τους δυο πόλους ήταν οι καθοδηγητικοί άξονες της εμπειρίας της Τεργέστης : υποκειμενικότητα που απαιτούσε μια ριζοσπαστική απελευθέρωση και υπομονετική επιμονή για να αποσπούμε, μέρα με τη μέρα, ένα χώρο προκειμένου να τον χρησιμοποιήσουμε ενάντια στην αυθαιρεσία της εξουσίας…

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Peppe Dell’ Acqua “Non ho l’ arma che uccide il leone”. Εκδ. Alpha Beta Verlag. Η τρίτη του έκδοση πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο).

 

Magazine - Other articles