Sidebar
Εξαρτήσεις
Μία μονάδα “Ο.ΚΑ.ΝΑ” ...
… ένας ακόμη “εγκλεισμός”;
Σε μία ιστορική στιγμή που οι λαοί οδηγούνται στην πλήρη εξαθλίωση και σε μία περίοδο εξαιρετικά φορτισμένη εξαιτίας των ραγδαίων αρνητικών εξελίξεων για την οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου, γίναμε θεατές πριν από λίγο καιρό μίας ακραίας αντιπαράθεσης μεταξύ Κράτους και Τοπικών Αρχών, με αφορμή την απόφαση για εγκατάσταση μονάδας ΟΚΑΝΑ στο ΑΤΤΙΚΟ και με μοναδικό αίτημα “ΟΧΙ ΟΚΑΝΑ στο Δήμο Χαϊδαρίου”. Τα κατάφεραν, δεν εγκαταστάθηκε μονάδα ΟΚΑΝΑ στο ΑΤΤΙΚΟ!
Αντί για αυτό βρισκόμαστε πλέον μπροστά στην πραγματικότητα της εγκατάστασης της μονάδας του ΟΚΑΝΑ μέσα στο “Δρομοκαϊτειο”, μέσα στο Ψυχιατρείο!!!
Για άλλη μια φορά, η ακραία αντιπαράθεση με περιεχόμενα “έξω από εδώ” τελικά έχει το αποτέλεσμα που βολεύει πάντα όλους όσους δημιουργούν θέαμα γύρω από την μοίρα των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας: τον εξανδραποδισμό και τον στιγματισμό τους, την αντιμετώπιση του προβλήματος εκτός κοινότητας, μέσα στα συμβολικά ή και πραγματικά τείχη του Ψυχιατρείου, ή κάθε παρόμοιου «ολοπαγούς θεσμού».
Σίγουρα εγείρονται ερωτήματα για το ότι βιαστικά και με σκοπό την εξοικονόμηση κονδυλίων, από την ίδια αυτή την Πολιτεία του “ Λοβέρδου, του Πάγκαλου και του Παπουτσή” (επίσημους παραγωγούς προβλημάτων, διάλυσης και καταστολής), για πρόχειρη χωροταξική αναδιευθέτηση των μονάδων του ΟΚΑΝΑ με σαφή κατασταλτικά χαρακτηριστικά (πιο απλά, διωγμός από παντού των συμπολιτών μας που έχουν προβλήματα εξαρτήσεων).
Το αποτέλεσμα, είναι η απλή διεκπεραίωση στη λογική της “αποθήκευσης” του προβλήματος με άλλα «δύσκολα» περιστατικά και με αμφιλεγόμενες “θεραπευτικές” διαδικασίες που καμία σχέση δεν έχουν με σχεδιασμένες και στοχευμένες υπηρεσίες. Σκοπός τους είναι και η πλήρης αποδόμηση των υπηρεσιών απεξάρτησης και οι απολύσεις στο άμεσο μέλλον, ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ κλπ.
Όμως η απάντηση σε αυτή την εγκληματική στάση δεν μπορεί να είναι αφορισμοί στη λογική “έξω από εδώ!”. Έτσι εξυπηρετούμε με το παραπάνω τους σκοπούς του Υπουργείου και της τρόικας.
Το Αντίθετο Ρεύμα, λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις παραμέτρους του προβλήματος, είναι κατά της χωροθέτησης της μονάδας μέσα ή δίπλα ακριβώς στο Ψυχιατρείο “Δρομοκαϊτειο” και στα τείχη του. Όπως ήταν και κατά της μεταφοράς των εξωτερικών Ιατρείων μέσα σε αυτό. Το Δρομοκαίτειο θα μπορούσε να αποτελέσει «καλό παράδειγμα» και να διαθέσει, για την δημιουργία μιας ολοκληρωμένης υπηρεσίας υποκαταστάτων (του ΟΚΑΝΑ), ένα από τα ιδιόκτητα κτήρια του μέσα στην κοινότητα (στην ευρύτερη περιοχή ή και αλλού όπου δεν υπάρχει), με σεβασμό σε πληθυσμιακά και επιστημονικά κριτήρια και με εργαζόμενους (με την απαιτούμενη τεχνογνωσία) , που ο ΟΚΑΝΑ θα διαθέσει.
Εμείς ώς εργαζόμενοι ή ως κάτοικοι μιας περιοχής πρέπει να κατανοήσουμε και να καταφέρουμε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα μας, στις “ανθρώπινες” τους διαστάσεις. Εχουμε ευθύνη να μάθουμε “ποιός είναι τελικά ο πραγματικός εχθρός ” ...
ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ, 1/11/2010
Στο antiθετο ρεύμα
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΟΚΑΝΑ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 11–ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ:210 8827514 Αθήνα 3/10/2011
E-mail:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες
Οι σκηνές που εκτυλίσσονται από το πρωί του Σαββάτου στο Κρατικό της Νίκαιας είναι εφιάλτης για κάθε πολιτισμένη ευνομούμενη κοινωνία. Πολίτες έχουν αποκλείσει την είσοδο του νοσοκομείου και απαγορεύουν στους συμπολίτες τους ασθενείς να πλησιάσουν το χώρο και να πάρουν τη θεραπεία τους! Ο αποκλεισμός, δε, συνοδεύεται από χυδαίες ύβρεις, προπηλακισμούς, καταστροφές και φωτογράφηση (συνοδευόμενη από απειλητικά σχόλια) όσων τολμούν να πλησιάσουν στο χώρο.
Ο υπουργός Υγείας θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος: δεσμεύτηκε ότι θα απομακρύνει «το πρόβλημα» (δηλαδή τους ασθενείς) από τους ψηφοφόρους της Α’ Πειραιά και το έκανε. Κατόρθωσε να ικανοποιήσει τα ρατσιστικά αντανακλαστικά μερίδας πολιτών και ταυτόχρονα να χρησιμοποιήσει τους εξαρτημένους (στους οποίους υποσχέθηκε «λαγούς με πετραχήλια») για να συγκινήσει τα «ευαίσθητα» αντανακλαστικά άλλων.
Οι διοικήσεις, τόσο του ΟΚΑΝΑ όσο και του Νοσοκομείου, επιδεικνύοντας «υπαλληλική» νοοτροπία του χειρίστου είδους, υπηρέτησαν με φανατισμό την επικοινωνιακή πολιτική του υπουργείου, και όχι το συμφέρον των ασθενών, αδιαφορώντας για τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις του συλλόγου εργαζομένων: Προκειμένου να φανεί ο υπουργός «συνεπής» στην ημερομηνία που είχε υποσχεθεί, η μονάδα του Πειραιά μεταφέρθηκε, εν μία νυκτί, σε ακατάλληλο χώρο, ημέρα Σάββατο, χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία ούτε του χώρου, ούτε των ανθρώπων για την αλλαγή.
Το αυγό του φιδιού όμως, αυτό που γεννιέται από την κρίση και εκκολάπτεται από τους αμετανόητους πολιτικούς υπαλλήλους των χειραγωγών αυτής της κοινωνίας, έσκασε. Και φάνηκε ο ωμός κανιβαλισμός και η βαρβαρότητα. Γιατί το να εμποδίζεται άνθρωπος να πλησιάσει στο νοσοκομείο, ή το να επιτίθεται κάποιος βάρβαρα όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου, που δίνει χρόνια τη μάχη, μέσα σ’ ένα πρόγραμμα, για να ορθοποδήσει, είναι απάνθρωπο και εγκληματικό.
Απαιτούμε από τη Διοίκηση και το σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου Νίκαιας, τους τοπικούς δημάρχους, τις δημοτικές παρατάξεις και όλους τους φορείς της περιοχής να καταδικάσουν άμεσα τα θλιβερά αυτά γεγονότα και έμπρακτα να σταθούν δίπλα μας υπερασπιζόμενοι την αξιοπρέπεια και την ασφάλεια ασθενών και εργαζομένων.
Δεν πρέπει να πληρώσουν τα εξαρτημένα άτομα την προχειρότητα με την οποία στήνονται οι νέες δομές στα νοσοκομεία, με μειωμένο προσωπικό σε ακατάλληλους χώρους. Αντί να προπηλακίζουν ασθενείς και εργαζόμενους τους καλούμε να παλέψουν μαζί μας για δημόσια δωρεάν προγράμματα αντιμετώπισης της εξάρτησης με ποιότητα υπηρεσιών και επαρκές προσωπικό, ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για ουσιαστική διάλυση του ΟΚΑΝΑ και των υπόλοιπων φορέων αντιμετώπισης της εξάρτησης.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Οι εργαζόμενοι στο ΚΕΘΕΑ, τον ΟΚΑΝΑ, το ΚΕΕΛΠΝΟ, τα Κέντρα Πρόληψης και τις μονάδες του Προγράμματος Ψυχαργώς πραγματοποιήσαμε την Κυριακή, 11/9/2001, ένα μαζικό συντονιστικό στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας για να αποφασίσουμε την περαιτέρω δράση μας σχετικά με την απόφαση της βάρβαρης περικοπής των προϋπολογισμών, που οδηγεί αναπόφευκτα σε κλείσιμο όλων των μονάδων και του ζητήματος της εργασιακής εφεδρείας που προωθείται από την κυβέρνηση.
Την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τον υφυπουργό Υγείας Μ. Μπόλαρη, το γενικό γραμματέα Γ. Κατριβάνο και την προϊσταμένη Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας Σ. Κατσικάρου. Το αίτημα των εργαζομένων για άρση της απόφασης περικοπών όλων των κωδικών που κοινοποιήθηκε στις 26/8/11 δεν ικανοποιήθηκε. Επίσης το ΔΣ των εργαζομένων του ΟΚΑΝΑ συναντήθηκε με τον υφυπουργό Υγείας κ. Αϊδόνη. Στη συνάντηση τους ανακοινώθηκε ότι το Υπουργείο Υγείας μέχρι της 15/09 θα προχωρήσει σε καταγραφή του προσωπικού όλων των εποπτευόμενων φορέων, με σκοπό να οριστεί το πλεονάζον προσωπικό που θα οδηγηθεί σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας.
Οι απαντήσεις αυτές όχι μόνο δεν σημαίνουν το τέλος της μαζικής και ενωτικής μας κινητοποίησης, αλλά αντίθετα μας σπρώχνουν σε κλιμάκωση με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Το βασικό μας αίτημα για άρση της απόφασης περικοπών όλων των κωδικών που κοινοποιήθηκε στις 26/8/11 δεν ικανοποιείται. Οι όποιες προφορικές δεσμεύσεις που προέκυψαν από την πίεση των δικών μας αντιδράσεων πρέπει να γίνουν χειροπιαστές αποφάσεις που θα εξασφαλίζουν το παρόν και το μέλλον εργαζομένων και ληπτών.
Επιπλέον σε συνδυασμό με την εργασιακή εφεδρεία, το υπουργείο βάζει ταφόπλακα σε οποιαδήποτε δυνατότητα παροχής υπηρεσιών δημόσιας υγείας. Υποχρεώνει τους εργαζόμενους να επιτελέσουν το τόσο σημαντικό έργο τους σε συνθήκες ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Καταδικάζει τους λήπτες, άλλους να στοιβαχτούν σε ψυχιατρεία άσυλα και άλλους να μείνουν κυριολεκτικά στο δρόμο φλερτάροντας με την υποτροπή.
Ζητάμε το αυτονόητο:
Να ανακληθεί στο σύνολό της η απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών της 26ης.08.11 για περικοπή των δαπανών από φορείς – οργανισμούς υγείας. Να αποδοθούν όλοι οι απαιτούμενοι πόροι (προϋπολογισθέντα ποσά + συμπλήρωση του ελλείμματος όπου απαιτείται) ώστε να μπορέσει να συνεχιστεί η ομαλή λειτουργία όλων.
Αύξηση του προϋπολογισμού για το 2012. Στο χώρο της υγείας, κι ακόμα περισσότερο σε φορείς που ασχολούνται με τα πιο αδύναμα και αποκλεισμένα μέλη της κοινωνίας απαιτείται –σε περίοδο κρίσης- όχι απλώς να μην υπάρξει κανένα πισωγύρισμα αλλά να ενισχυθούν οι υπηρεσίες .
Υπεράσπιση τόσο της ποιότητας όσο και του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα των υπηρεσιών.
Η ομαλή συνέχιση και η ποιοτική λειτουργία των δομών και των οργανισμών είναι συνυφασμένη με την εργασιακή ασφάλεια και αξιοπρέπεια. Κανένας εργαζόμενος δεν περισσεύει στην υγεία. Κανένας εργαζόμενος σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας (προθάλαμο της ανεργίας), καμιά αλλαγή εργασιακού αντικειμένου.
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ - ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Συνεχίζουμε! Συνέχιση και βελτίωση του συντονισμού των εργαζομένων με τακτικές εβδομαδιαίες συσκέψεις του συντονιστικού-επόμενο συντονιστικό την Παρασκευή 16/9.
Διεύρυνση του μετώπου – απευθύνουμε κάλεσμα στους άλλους φορείς και οργανισμούς του υπουργείου υγείας και στους εργαζομένους των δημοσίων νοσοκομείων.
Κοινή κινητοποίηση την Παρασκευή 16.09.11 στις 12:00 στο Υπουργείο Υγείας με στάσεις εργασίας όπου αυτό είναι δυνατό και τη μαζική παρουσία των εργαζομένων.
Διοργάνωση σειράς εξωστρεφών δραστηριοτήτων για ενημέρωση – συστράτευση των ληπτών των υπηρεσιών, οικογενειών, επιστημονικής κοινότητας, τοπικών κοινωνιών, πολιτών.
Κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με 48ωρη προειδοποιητική απεργία με προτεινόμενη ημερομηνία 22 και 23/9 με την πραγματοποίηση συγκέντρωσης έξω από το Υπουργείο Υγείας και τη διοργάνωση συναυλίας σε κεντρικό σημείο της Αθήνας.
Δίνουμε τη μάχη της καθημερινής ενημέρωσης των συνάδελφων, αποφασίζουμε σε όλους τους χώρους για την ανάγκη
κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων.
Εργαζόμενοι στην Υγεία και την Ψυχοκοινωνική Φροντίδα
Χαϊδάρι, 8/8/2011
Το δημοκρατικό προσωπείο μιας κατ’ ουσία νεοφιλελεύθερης πολιτικής
Μέσα σε συνθήκες όχι Αυγουστιάτικης ραστώνης αλλά οικονομικού κραχ, με τους δείκτες της ανεργίας, της φτώχειας και των εξαρτήσεων στα ύψη, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου επέλεξε να εξαγγείλει τις προτάσεις της για την «φιλελευθεροποίηση» του νομικού καθεστώτος των ναρκωτικών. Επειδή νομοσχέδιο δεν υπάρχει ακόμα και οι προτάσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης, όπως εμφανίστηκαν στον Τύπο είναι αόριστες, αυτό που μπορούμε να τονίσουμε αυτή τη στιγμή είναι ότι ανεξάρτητα από τις προθέσεις της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής για την κατοχύρωση του δικαιώματος στη θεραπεία και την αναγνώριση του έργου και της σημασίας της απεξάρτησης, το νομοσχέδιο που θα προκύψει ως αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων ανάμεσα στα συναρμόδια υπουργεία ,δεν μπορεί παρά να ενταχθεί στο γενικότερο κλίμα καταστολής που κλιμακώνεται.
Μετά τη βίαιη καταστολή της γενικής απεργίας της 29ης του Ιούνη, τις αστυνομικές «επιχειρήσεις» σκούπα, ενάντια στο κίνημα των αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος, του Λευκού Πύργου και των άλλων πλατειών, στο όνομα της «εκκαθάρισης» τους από τους τοξικομανείς, μετά τις επίσημες εξαγγελίες περί διανομής των υποκατάστατων από τα φαρμακεία βάσει συνταγής και τη σχεδιαζόμενη, χουντικής έμπνευσης, νομοθετική απαγόρευση των διαδηλώσεων, για ποια φιλελευθεροποίηση μπορεί να γίνεται λόγος και μάλιστα όταν πρόκειται για ένα καθαρά κοινωνικό πρόβλημα όπως αυτό των ναρκωτικών;
Τέτοιες προτάσεις, όπως προβάλλονται τη συγκεκριμένη στιγμή, επιχειρούν να καλύψουν το τραγικό κενό που δημιουργεί η απουσία μιας κεντρικά σχεδιασμένης πολιτικής για τα ναρκωτικά σε όλους τους τομείς- της πρόληψης, της θεραπείας και της κοινωνικής επανένταξης-η de facto (λόγω μνημονιακής πολιτικής) υποβάθμιση των «στεγνών» προγραμμάτων και η ολοκληρωτική καταστροφή του κράτους πρόνοιας. Φαίνεται πως επιχειρείται να δοθεί ένα δημοκρατικό προσωπείο στην παμπάλαια νεοφιλελεύθερη συνταγή διαχείρισης του τραγικά οξυμένου προβλήματος των ναρκωτικών , που θυμίζει την παλιά Ρώσικη παροιμία για το βαρέλι με το μέλι που έχει μέσα του πολλές κουταλιές πίσσας.
Η Επιστημονικά Υπεύθυνη της
Μονάδας Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ
Δρ. Κατερίνα Μάτσα
Ψυχίατρος
Η Επιστημονικά Υπεύθυνη της Μονάδας Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ, Κατερίνα Μάτσα, περί του "σχεδιασμού" του Υπουργείου Υγείας για χορήγηση υποκαταστάτων
25 Ιουλίου 2011 .
.
Από κυβερνητικούς κύκλους προωθείται συστηματικά, με τη συνδρομή, μάλιστα, τηλεοπτικών εκπομπών υψηλής τηλεθέασης, η αντίληψη ότι η τοξικομανία αποτελεί «χρόνια ανίατη νόσο», που η θεραπεία της συνίσταται στη χορήγηση υποκατάστατων των ναρκωτικών, περίπου σαν την ινσουλίνη του διαβητικού!
.
Μ’ αυτό τον τρόπο, ανάγοντας αυθαίρετα στην ιατρική παθολογία τον κοινωνικό βασικά χαρακτήρα του πολύπλοκου και πολυπαραγοντικού φαινομένου της τοξικομανίας επιχειρείται η απενοχοποίηση της κοινωνίας και η άρνηση των αρμοδίων να αντιμετωπίσουν τους γενεσιουργούς παράγοντες. Όμως, η αύξηση κατά γεωμετρική πρόοδο του αριθμού των εξαρτημένων ατόμων, όλο και πιο νέων ηλικιών, από όλα τα κοινωνικά στρώματα αποτελεί - όπως αποδεικνύουν έγκυρες επιστημονικές έρευνες - συνάρτηση της χωρίς προηγούμενο οικονομικής κρίσης που μαστίζει την κοινωνία. Οι νέοι που στρέφονται στα ναρκωτικά είναι οι πιο ευαίσθητοι δέκτες αυτής της συστημικής κρίσης, που οδηγεί στον κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού, αρχίζοντας από τα πιο αδύναμα στοιχεία του.
.
Αυτό που επιζητούν, πέρα από τους ιδιαίτερους για τον καθένα λόγους, είναι η φυγή από μια πραγματικότητα που τους πνίγει, που δεν δίνει ευκαιρίες, δεν δημιουργεί ορίζοντες στη ζωή τους, δεν ανοίγει ένα δρόμο στο μέλλον. Είναι αυτή η «γενιά χωρίς μέλλον» που ωθείται στο να λειτουργεί αυτοκαταστροφικά παίζοντας διαρκώς ένα παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας με το θάνατο.
.
Αντιμέτωποι με αυτό το κοινωνικό πρόβλημα και τις δραματικές του επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα οι κατά καιρούς αρμόδιοι έρχονται να προτείνουν τις δικές τους «λύσεις», είτε προς την κατεύθυνση της καταστολής, της αστυνόμευσης, του ρατσιστικού διωγμού των εξαρτημένων ατόμων, είτε προς την κατεύθυνση της ελεύθερης διανομής των ναρκωτικών ή των υποκαταστάτων τους, τύπου Freedman. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται και προς τις δύο κατευθύνσεις δεν αποτελούν απλά και μόνο μια κακή διαχείριση του προβλήματος της τοξικομανίας αλλά δημιουργούν και νέα ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα σ΄ αυτόν το πολύπαθο χώρο.
..
Αυτές τις μέρες ακούσαμε άλλον ένα αρμόδιο, τον υπουργό υγείας, να προτείνει τη δική του «λύση» με βάση τη λογική της πιο άγριας νεοφιλελεύθερης πολιτικής για την υγεία όπου γνώμονας κάθε απόφασης είναι οι περικοπές κοινωνικών δαπανών, η με κάθε θυσία μείωση του κόστους. Η λύση αυτή περνά όπως φάνηκε στη συνέντευξη Τύπου της 18/7/2011, μέσα από την κατάργηση, ουσιαστικά, των προγραμμάτων υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ και τη χορήγηση από φαρμακεία, ίσως και αυτόματα μηχανήματα (;) των υποκαταστάτων των ναρκωτικών, που είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι αποτελούν ουσίες εξαιρετικά εξαρτησιογόνες, σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα (όπως με τη μεθαδόνη) με μοιραίες συνέπειες !
.
Μια τέτοια πολιτική, αν εφαρμοσθεί - ακριβώς επειδή θα διευκολύνει την πρόσβαση στα υποκατάστατα, θα οδηγήσει στην ακόμα μεγαλύτερη διάδοση των ναρκωτικών, σε ακόμα περισσότερους θανάτους, ακόμα μεγαλύτερα κοινωνικά δεινά! Μέσα σε συνθήκες καταστροφής του κράτους πρόνοιας, μαζικής ανεργίας των νέων, οικονομικής εξαθλίωσης και κοινωνικής και ατομικής ανασφάλειας, αυτή η πολιτική, γίνεται όχι απλά επικίνδυνη, αλλά καταστροφική. Η αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών είναι ένα πολύ σοβαρό επιστημονικό ζήτημα, που δεν μπορεί να μπει στον προκρούστη των απαιτήσεων της τρόικας και των μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων. Ο τοξικομανής πρέπει να έχει τη δυνατότητα να επιλέγει ο ίδιος το πρόγραμμα που του ταιριάζει και να εντάσσεται σ΄αυτό με τη θέλησή του.
.
Έχουν δοθεί τις προηγούμενες δεκαετίες μεγάλοι αγώνες στην Ευρώπη και στη χώρα μας για να πάψει να θεωρείται «μη δυνάμενος» και να καταργηθεί η βαρβαρότητα της «αναγκαστικής αποτοξίνωσης». Για να μπορεί όμως να επιλέγει χρειάζεται να υπάρχουν και να λειτουργούν με όλες τις επιστημονικές προδιαγραφές, όλα τα προγράμματα όλων των τύπων. Σ΄ αυτά συμπεριλαμβάνονται και τα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ, που δεν έχουν τον χαρακτήρα της θεραπείας απεξάρτησης, αποτελούν, όμως, με τη λογική του «περιορισμού της βλάβης», ένα τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος, που μπορεί ο ίδιος ο τοξικομανής να επιλέξει.
.
Από αυτήν την άποψη, υπερασπιζόμαστε τους αγώνες των εργαζομένων στον ΟΚΑΝΑ, που βρίσκονται αυτή τη στιγμή αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο της κατάργησης των προγραμμάτων, με ότι αυτό συνεπάγεται… Τα θεραπευτικά προγράμματα απεξάρτησης , τα «στεγνά» προγράμματα της δημόσιας και δωρεάν απεξάρτησης που πραγματικά συνθλίβονται στις μυλόπετρες της εφαρμοζόμενης «μνημονιακής» πολιτικής χρειάζονται, όπως άλλωστε όλα τα προγράμματα, κρατικούς πόρους για να λειτουργήσουν με επιστημονική επάρκεια και να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες που υπάρχουν στο χώρο της απεξάρτησης , και σ’ αυτές κερδοσκοπούν τα παράνομα «μαγαζάκια» της απεξάρτησης που δεν αγγίζει κανένας αρμόδιος. (βλέπε « Άγιος Νικόλαος» !!)
.
Όμως η αναγκαία κρατική επιχορήγηση τους δεν μπορεί με κανένα τρόπο να γίνει το άλλοθι της κατάργησης ήδη λειτουργούντων προγραμμάτων ή συγχωνεύσεων διαφόρων τύπων. Είναι φανερό από τις δηλώσεις του Υπουργού Υγείας ότι επιχειρείται η αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών, όχι από τη σκοπιά των κοινωνικών αναγκών που διογκώνονται, αλλά από τη σκοπιά του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, των απαιτήσεων του χρηματιστικού κεφαλαίου, του ΔΝΤ και της Ε.Ε που αλυσοδένουν τη χώρα.
.
Πίσω από τα σχέδια του, δεν βρίσκεται τόσο η κατάργηση της «λίστας της ντροπής», όπως ισχυρίζεται, όσο η προσαρμογή του στις έξωθεν απαιτήσεις για «αιματηρές» περικοπές. Γιατί, η «λίστα της ντροπής» δεν καταργείται με μέτρα σαν αυτά που ανακοίνωσε, για τη συνταγογράφηση υποκατάστατων και εκτέλεση των συνταγών από τα φαρμακεία, καταργώντας και τους τελευταίους περιορισμούς στη χορήγησή τους.
.
Τέτοια μέτρα, αντίθετα, διευκολύνουν την πρόσβαση σ’ αυτές τις εξαρτησιογόνες ουσίες και δημιουργούν όρους ακόμα μεγαλύτερης διάδοσης της χρήσης ουσιών από ακόμα περισσότερους νέους, που συνθλίβονται κάτω από το βάρος της κρίσης! Οι εργαζόμενοι στο χώρο των εξαρτήσεων και της υγείας γενικώτερα, έχουν υποχρέωση να αποκρούσουν αυτά τα καταστροφικά για το κοινωνικό σύνολο σχέδια και να ανατρέψουν αυτή τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, στην πιο άγρια και βάρβαρη μορφή της, που ισοπεδώνει τα πάντα.
.
Η Επιστημονικά Υπεύθυνη της Μονάδας Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ
Δρ. Κατερίνα Μάτσα
Ψυχίατρος
Μία μονάδα “Ο.ΚΑ.ΝΑ” ...
... ενας ακόμη “αποδιοπομπαίος τράγος”
Σε μία ιστορική στιγμή που οι λαοί οδηγούνται στην πλήρη εξαθλίωση και σε μία περίοδο εξαιρετικά φορτισμένη εξαιτίας των ραγδαίων αρνητικών εξελιξεων για την οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου , γινόμαστε θεατές μίας ακραίας αντιπαράθεσης μεταξύ Κράτους και Τοπικών Αρχών της Δυτικής Αθήνας με αφορμή την πρόταση για εγκατάσταση μιάς μονάδας χορήγησης υποκατάστατων του ΟΚΑΝΑ στο Αττικό Νοσοκομείο (όπως υπάρχει στο Νοσοκομείο Σωτηρία και πρόκειται να υπάρξουν στο άμεσο μέλλον και σε άλλα Γενικά Νοσοκομεία). Την προηγούμενη εβδομάδα μάλιστα έγινε κινητοποίηση με συμμετοχή φορέων και δημοτών με κεντρικό και μοναδικό αίτημα “ΟΧΙ ΟΚΑΝΑ στο Δήμο Χαϊδαρίου”.
Το ιδιαίτερα αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί επιτείνει, ακόμη περισσότερο, η κατάσταση αβεβαιότητας που καλλιεργείται από την Πολιτεία (Κυβέρνηση, αρμόδια Υπουργεία, Δημοτικές και Συνδικαλιστικές Ηγεσίες εμπλεκομένων) σε σχέση με τις πραγματικές διαστάσεις και πτυχές του προβλήματος.
Ποιά είναι όμως τα ζητήματα τα οποία, τελικά, μέσα σε όλη αυτή τη “σκόνη” από το θόρυβο που δημιουργείται, ούτε συζητιούνται, ούτε αναδεικνύονται, ούτε αντιμετωπίζονται;
'Ενα ζήτημα είναι ο σχεδιασμός μιας υπηρεσίας χορήγησης υποκαταστάτων σε μία περιοχή και ένα δεύτερο τα περιέχομενα κινητοποιήσεων όπως αυτές που διοργανώθηκαν.
Σίγουρα εγείρονται ερωτήματα για το ότι βιαστικά και επιπόλαια γίνεται προσπάθεια, από την ίδια αυτή την Πολιτεία του “ Λοβέρδου, του Πάγκαλου και του Παπουτσή” (επίσημους παραγωγούς προβλημάτων, διάλυσης και καταστολής), για πρόχειρη χωροταξική αναδιευθέτηση των μονάδων του ΟΚΑΝΑ με σαφή κατασταλτικά χαρακτηριστικά (πιο απλά διωγμός από παντού των συμπολιτών μας που έχουν προβλήματα εξαρτήσεων). Σε μία τέτοια περίπτωση είναι φυσικό να προκαλείται αναστάτωση στις τοπικές κοινωνίες που καλούνται να “απαντήσουν” με “ναι ή όχι” σε περίπλοκα ζητήματα όπως αυτό.
Πρόκειται για ένα γεγονός που αδιαμφισβήτητα χρειάζεται να συζητηθεί από τους κατοίκους της περιοχής, επιστήμονες του χώρου καθώς και από τους ίδιους τα άτομα/κατοίκους του Χαιδαρίου που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα ναρκωτικά και τις εξαρτήσεις. Και δεν είναι λίγοι...
Οι απαντήσεις, λοιπόν, στις ανάγκες των συμπολιτών μας που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα πρέπει να είναι πολυδιάστατες και σφαιρικές και όχι αφορισμοί στη λογική “έξω από εδώ!”.
Τις ισοπεδωτικές αυτές λογικές, όμως, προώθησαν οι τοπικές ηγεσίες αφού πρώτα επέβαλαν το “κλείσιμο ενός διαλόγου που δεν άνοιξε ποτέ”, υιοθετώντας ακραίες θέσεις όπως αυτή του Προέδρου του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αθήνας :
“Το Χαϊδάρι είναι ήδη πολύ επιβαρυμένο από τη λειτουργία των δύο μεγάλων Ψυχιατρικών Ιδρυμάτων, ΨΝΑ και Δρομοκαϊτειο” ή ότι “θα γίνει ιδιότυπο γκέτο στην πόλη”. Ο ίδιος επίσημος φορέας επικαλείται τους 800.000 πολίτες της Δ. Αθήνας για να προσδώσει κύρος “λαϊκής εντολής” στις μονομερείς θέσεις του. Αγνοείται, όμως, επιδεικτικά το γεγονός ότι πάρα πολλοί από αυτούς τους πολίτες σχετίζονται με αυτούς τους οργανισμούς, είτε με άμεσο (ως εργαζόμενοι ή λήπτες υπηρεσιών), είτε με έμμεσο τρόπο (ως επιχειρήσεις ή συνεργαζόμενοι φορείς).
Την ίδια στιγμή οι ίδιοι φορείς εξουσίας σιωπούν για τα πραγματικά πρόβληματα του τόπου και της τοπικής κοινωνίας απέχοντας από κάθε κινητοποίηση για ουσιαστική διεκδίκηση των δικαιωμάτων στην παιδεία, υγεία, εργασία, συγκοινωνία κλπ. Σωπαίνουν για την “εν ψυχρώ” καταστροφή, από την κυβέρνηση της Τρόϊκας και του ΔΝΤ, των 800.000 πολιτών, την φωνή των οποίων επικαλούνται ...
Σωπαίνουν για την εξαθλίωση και τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούνται οι νέοι - τα ίδια αδιέξοδα τα οποία τους οδηγούν στα ναρκωτικά που βρίσκονται στην κυριολεξία παντού...
Σωπαίνουν για τις μάκρο και μικρο- κοινωνικές συνθήκες της, με γεωμετρική πρόοδο, εξάπλωσης και νέων ναρκωτικών, όπως τα εξαιρετικά επικίνδυνα και θανατηφόρα ναρκωτικά της οικονομικής κρίσης, πχ “η κοκκαϊνη των φτωχών” (γνωστά ώς , “σίσα” , crystal meth κ.α) μέσα στα “κυριλέ” και μη “μαγαζιά” της Δ. Αθήνας, πιθανώς “στυλοβάτες” της οικονομικής ανάπτυξης του τόπου. Εκείνοι σωπαίνουν, εμείς όμως καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε... στις διαρκώς συρρικνούμενες υπηρεσίες μας (τον τελευταίο καιρό νοσηλεύονται αρκετοί νέοι με πολύ σοβαρά συμπτώματα από νέα ναρκωτικά όπως τα παραπάνω που μοιράζονται ακόμη και δωρεάν ή σε τιμή γνωριμίας!).
“Σιωπή” και “εκκωφαντικός θόρυβος” αντί για οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση με τους κατοίκους του Δήμου Χαϊδαρίου, ακόμη και με τους ίδιους τους εξαρτημένους Χαιδαριώτες και κατοίκους της Δ. Αθήνας και τις οικογένειες τους. Μια συζήτηση που όφειλε να γίνει για την υποβολή μίας πρότασης που θα σέβονταν τόσο τους ίδιους τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα, όσο και το ίδιο το πρόβλημα. Υιοθετήθηκε, για άλλη μία φορά, η λύση του μονομερούς και τεχνητά πολωμένου λόγου των Τοπικών Αρχόντων με την γνωστή τακτική “οι πολίτες ας ακολουθήσουν”... με ό, τι αυτό συνεπάγεται.
Το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει στους δρόμους, στα σπίτια, στις οικογένειες, στις γειτονιές, παντού.... και στη Δ. Αθήνα και αντιμετωπίζεται όλο και λιγότερο σε σχέση με τους ρυθμούς που δημιουργείται. Και γι΄ αυτό σίγουρα δεν φταίει η εκάστοτε Μονάδα του ΟΚΑΝΑ. Ένα αρκτικόλεξο που κατέληξε εξαιτίας των ιδιαίτερων συνθηκών που επικρατούν στο κέντρο της Αθήνας να αποτελεί έναν ακόμη “αποδιοπομπαίο τράγο”. Με όλα “τα χαρτιά της πολιτείας κλειστά”, με τόσο “θόρυβο” και φήμες να συσκοτίζουν το τοπίο, η ίδρυση μιας μονάδας σε ένα γενικό νοσοκομείο μετατράπηκε στο μείζον πρόβλημα της Δ. Αθήνας.
Στη σημερινή κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα η χορήγηση υποκατάστατων αποτελεί μία μόνο από τις ελάχιστες προτάσεις αντιμετώπισης του προβλήματος, καθώς οι υπηρεσίες, σε σχέση με το μέγεθος του προβλήματος, είναι ανεπαρκέστατες. Πολλαπλές υπηρεσίες καταπολέμησης των Ναρκωτικών (όπως και ο ΟΚΑΝΑ σε ένα Γενικό Νοσοκομείο) θα έπρεπε να παρέχονται δωρεάν σε κάθε περιφέρεια (όπως και η Δ. Αθήνα), με σεβασμό σε πληθυσμιακά, κοινωνικά και επιστημονικά κριτήρια (στεγνά προγράμματα, προγράμματα υποκατάστασης, υποστηρικτικά προγράμματα, προγράμματα πρόληψης, προγράμματα εκπαίδευσης προσωπικού στην πράξη κλπ).
Συνεπώς μία προσέγγιση του προβλήματος, “δημιουργία μονάδας χορήγησης υποκατάστατων” στην περιοχή, όφειλε, τουλάχιστον, να γίνει με ψυχραιμία, με συγκεκριμένες προτάσεις και με την συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων. Έχουμε εξάλλου και εμείς, ως φορείς παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας, ταλαιπωρηθεί πολύ από ισoπεδωτικές λογικές, όπως οι παραπάνω, που συστηματικά καλλιεργούνται από τοπικές ηγεσίες. Αρκεί να θυμηθούμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε και αντιμετωπίζουμε κάθε φορά που ένας ξενώνας, οικοτροφείο ή δομή πάει να ιδρυθεί σε μία γειτονιά.
Είναι όμως η ίδια η “γειτονιά”, εν τέλει, που συλλαμβάνει, κατανοεί και καταφέρνει να αντιμετωπίζει τα πρόβληματα της, στις “ανθρώπινες” τους διαστάσεις και όχι στις “θεαματικές” διαστάσεις που τους προσδίδονται από τους επίσημους φορείς εξουσίας. Σε αυτές τις γειτονιές της Αθήνας που μαστίζονται από το πρόβλημα των ναρκωτικών, και στους κατοίκους τους εναπόκειται πλέον και η ευθύνη να μάθουν “ποιός είναι τελικά ο πραγματικός εχθρός τους” ...
Στο antiθετο Ρεύμα 6/6/2011