Πηγή: http://www.guardian.co.uk
Psychiatrists under fire in mental health battle
British Psychological Society to launch attack on rival profession, casting doubt on biomedical model of mental illness
British psychologists are to say that current psychiatric diagnoses such as bipolar disorder are useless. Photograph: Justin Paget/Fuse/Getty
There is no scientific evidence that psychiatric diagnoses such as schizophrenia and bipolar disorder are valid or useful, according to the leading body representing Britain's clinical psychologists.
In a groundbreaking move that has already prompted a fierce backlash from psychiatrists, the British Psychological Society's division of clinical psychology (DCP) will on Monday issue a statement declaring that, given the lack of evidence, it is time for a "paradigm shift" in how the issues of mental health are understood. The statement effectively casts doubt on psychiatry's predominantly biomedical model of mental distress – the idea that people are suffering from illnesses that are treatable by doctors using drugs. The DCP said its decision to speak out "reflects fundamental concerns about the development, personal impact and core assumptions of the (diagnosis) systems", used by psychiatry.
Dr Lucy Johnstone, a consultant clinical psychologist who helped draw up the DCP's statement, said it was unhelpful to see mental health issues as illnesses with biological causes.
"On the contrary, there is now overwhelming evidence that people break down as a result of a complex mix of social and psychological circumstances – bereavement and loss, poverty and discrimination, trauma and abuse," Johnstone said. The provocative statement by the DCP has been timed to come out shortly before the release of DSM-5, the fifth edition of the American Psychiatry Association's Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders.
The manual has been attacked for expanding the range of mental health issues that are classified as disorders. For example, the fifth edition of the book, the first for two decades, will classify manifestations of grief, temper tantrums and worrying about physical ill-health as the mental illnesses of major depressive disorder, disruptive mood dysregulation disorder and somatic symptom disorder, respectively.
Some of the manual's omissions are just as controversial as the manual's inclusions. The term "Asperger's disorder" will not appear in the new manual, and instead its symptoms will come under the newly added "autism spectrum disorder".
The DSM is used in a number of countries to varying degrees. Britain uses an alternative manual, the International Classification of Diseases (ICD) published by the World Health Organisation, but the DSM is still hugely influential – and controversial.
The writer Oliver James, who trained as a clinical psychologist, welcomed the DCP's decision to speak out against psychiatric diagnosis and stressed the need to move away from a biomedical model of mental distress to one that examined societal and personal factors.
Writing in today's Observer, James declares: "We need fundamental changes in how our society is organised to give parents the best chance of meeting the needs of children and to prevent the amount of adult adversity."
But Professor Sir Simon Wessely, a member of the Royal College of Psychiatrists and chair of psychological medicine at King's College London, said it was wrong to suggest psychiatry was focused only on the biological causes of mental distress. And in an accompanying Observer article he defends the need to create classification systems for mental disorder.
"A classification system is like a map," Wessely explains. "And just as any map is only provisional, ready to be changed as the landscape changes, so does classification."
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
Οι Ψυχίατροι δέχονται πυρά στην μάχη της Ψυχικής Υγείας
Η Βρετανική Ψυχολογική Εταιρεία ετοιμάζεται να εξαπολύσει επίθεση κατά του ανταγωνιστικού επαγγέλματος σπέρνοντας αμφιβολίες σχετικά με το βιοϊατρικό μοντέλο της ψυχικής αρρώστιας.
Oι Βρετανοί ψυχολόγοι πρόκειται να δηλώσουν ότι οι τρέχουσες ψυχιατρικές διαγνώσεις, όπως η διπολική διαταραχή, είναι άχρηστες. Δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη ότι ψυχιατρικές διαγνώσεις όπως η σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή είναι έγκυρες ή χρήσιμες, σύμφωνα με το ηγετικό όργανο που εκπροσωπεί τους κλινικούς ψυχολόγους της Βρετανίας.
Σε μια ρηξικέλευθη κίνηση, που έχει ήδη προκαλέσει σφοδρή αντίδραση από τους ψυχιάτρους, το τμήμα της κλινικής ψυχολογίας (DCP) της British Psychological Society, θα δώσει την Δευτέρα στην δημοσιότητα μια δήλωση ότι, δεδομένης της έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων, είναι καιρός για μια «αλλαγή παραδείγματος» για το πώς γίνονται κατανοητά τα θέματα της ψυχικής υγείας. Η δήλωση θέτει ουσιαστικά υπό αμφισβήτηση το, κατά κύριο λόγο, βιοϊατρικό μοντέλο της ψυχιατρικής για την ψυχική δυσφορία - την ιδέα, δηλαδή, ότι οι άνθρωποι πάσχουν από ασθένειες (ψυχικές) που είναι θεραπεύσιμες από γιατρούς με τη χρήση φαρμάκων. Το τμήμα (DSP) της κλινικής ψυχολογίας της BPS δηλώνει ότι η απόφασή του να μιλήσει ανοιχτά "αντανακλά θεμελιώδεις ανησυχίες σχετικά με την ανάπτυξη, την προσωπική επίδραση και τις πυρηνικές υποθέσεις-παραδοχές των διαγνωστικών συστημάτων που χρησιμοποιούνται από την ψυχιατρική.
H Δρ. Λούσυ Τζόνστον, μία σύμβουλος κλινική ψυχολόγος η οποία βοήθησε στη σύνταξη της δήλωσης του DCP, είπε ότι δεν βοηθάει καθόλου να βλέπει κανείς τα ζητήματα της ψυχικής υγείας ως ασθένειες με βιολογικές αιτίες.
"Αντιθέτως, υπάρχουν πλέον συντριπτικά στοιχεία ότι οι άνθρωποι καταρρέουν ψυχικά ως αποτέλεσμα ενός περίπλοκου μείγματος κοινωνικών και ψυχολογικών συνθηκών - πένθος και απώλεια, φτώχεια και διακρίσεις, τραύμα και κακοποίηση», δήλωσε η Τζόνστον. Η προκλητική δήλωση του DCP έχει προγραμματιστεί έτσι ώστε να βγει λίγο πριν την κυκλοφορία του DSM-5, την πέμπτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχικών Διαταραχών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας.
Το διαγνωστικό σύστημα (DSM-5) έχει δεχθεί έντονη κριτική για την επέκταση του φάσματος των ζητημάτων ψυχικής υγείας που έχουν ταξινομηθεί ως διαταραχές. Για παράδειγμα, η πέμπτη έκδοση του διαγνωστικού συστήματος, η πρώτη εδώ και δύο δεκαετίες, θα ταξινομήσει π.χ. τις εκδηλώσεις θλίψης – πένθους, τις εκρήξεις θυμού και την ανησυχία για την κακή σωματική υγεία ως τις ψυχικές ασθένειες της “μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής” (major depressive disorder), της «Διαταραχής διασπαστικής απορρύθμισης της διάθεσης» (disruptive mood dysregulation disorder) και της «Διαταραχής σωματικών συμπτωμάτων» (Somatic symptom disorder), αντίστοιχα.
Μερικές από τις παραλείψεις του εγχειριδίου είναι εξίσου αμφιλεγόμενες με τις συμπεριλήψεις του εγχειριδίου. Ο όρος «Διαταραχή Asperger," δεν θα εμφανιστεί στο νέο εγχειρίδιο, και αντ 'αυτού τα συμπτώματά της θα περιλαμβάνονται στην πρόσφατα προστεθείσα «διαταραχή του φάσματος του αυτισμού».
Το DSM χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες σε διάφορους βαθμούς. Η Βρετανία χρησιμοποιεί ένα εναλλακτικό εγχειρίδιο, την Διεθνή Ταξινόμηση των Νόσων (ICD), που δημοσιεύθηκε από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, αλλά το DSM έχει ακόμα τεράστια επιρροή - και παραμένει αμφιλεγόμενο.
Ο συγγραφέας Oliver James, ο οποίος εκπαιδεύτηκε ως κλινικός ψυχολόγος, χαιρέτισε την απόφαση της DCP να μιλήσει ανοιχτά ενάντια στην ψυχιατρική διάγνωση και τόνισε την ανάγκη να απομακρυνθούμε από το βιοϊατρικό μοντέλο για την ψυχική δυσφορία προς ένα μοντέλο που θα έχει εξετάσει κοινωνικούς και προσωπικούς παράγοντες.
Γράφοντας στον Observer σήμερα, ο James δηλώνει: «Χρειαζόμαστε θεμελιώδεις αλλαγές στον τρόπο που η κοινωνία μας είναι οργανωμένη για να δοθεί στους γονείς η ευκαιρία για απάντηση στις ανάγκες των παιδιών και για να προληφθεί η ποσότητα των αντιξοοτήτων στους ενήλικες».
Αλλά ο καθηγητής Sir Simon Wessely, μέλος του Βασιλικού Κολεγίου Ψυχιάτρων και πρόεδρος της ψυχολογικής ιατρικής στο King ‘s College του Λονδίνου, δήλωσε ότι είναι λάθος να δηλώνεται ότι η ψυχιατρική εστιάζει μόνο στις βιολογικές αιτίες της ψυχικής δυσφορίας. Και σε ένα συνοδευτικό άρθρο στον “Observer” υπερασπίζεται την ανάγκη να δημιουργηθούν συστήματα ταξινόμησης για την ψυχική διαταραχή.
"Ένα σύστημα ταξινόμησης είναι σαν ένας χάρτης, εξηγεί. "Και όπως κάθε χάρτης, είναι μόνο προσωρινός, έτοιμος να αλλάξει, όπως αλλάζει το τοπίο, το ίδιο κάνει και η ταξινόμηση."
