Το παρακάτω υπόμνημα κατατέθηκε σήμερα 12/3/2012 στην πολιτική ηγεσία και τη διοίκηση του Υπουργείου Υγείας.

Υπογράφεται από το σύνολο των υπαλλήλων της διεύθυνσης.

Αθήνα, 12/3/2012

ΥΠΟΜΝΗΜΑ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ 4052/2012 ΚΑΙ 3984/2011 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
Οι κάτωθι υπογράφοντες υπάλληλοι της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας δηλώνουμε τη διαφωνία και την αντίθεσή μας με την παρακράτηση τμήματος των συντάξεων των φιλοξενούμενων σε Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης των Ν.Π.Ι.Δ. και Ν.Π.Δ.Δ. που συμμετέχουν στο εθνικό πρόγραμμα «Ψυχαργώς», όπως προβλέπει η παρ. 9 του α.30 του ν. 4052/2012, καθώς και η παρ. 9 του άρθρου 66 του ν. 3984/2011.
Πιστεύουμε ότι οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις:
Α) Είναι αμφίβολης νομιμότητας και συνταγματικότητας, καθώς δεν πρόκειται για καταβολή νοσηλίου, το οποίο προβλέπει ο ν. 2716/1999, αλλά για κατάσχεση περιουσιακού στοιχείου των ασθενών. Συγκεκριμένα θεωρούμε ότι αντιβαίνουν στα άρθρα 17 («Προστασία της ιδιοκτησίας») και 25 («Αρχή της Αναλογικότητας») του Συντάγματος. Επιπλέον αντίκεινται στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ε.Σ.Δ.Α. (άρθρο 1).
Β) Δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα υποχρηματοδότησης, καθώς οι πόροι που αναμένεται να συγκεντρωθούν υπολογίζονται ότι θα ανέλθουν σε ένα μικρό ποσοστό του ποσού που ελλείπει από τους προϋπολογισμούς των ανωτέρω φορέων. Η περικοπή των προϋπολογισμών των Ν.Π.Ι.Δ. ανέρχεται στο 55% (50.000.000€) και οι αντίστοιχες περικοπές στους προϋπολογισμούς των Ν.Π.Δ.Δ. είναι εξίσου υψηλές.
Γ) Ενέχουν κινδύνους ως προς την εφαρμογή τους. Συγκεκριμένα πιστεύουμε ότι η εφαρμογή των συγκεκριμένων διατάξεων ενδέχεται να οδηγήσει σε επιλογή των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας από τις μονάδες ψυχικής υγείας, βάσει του ύψους της σύνταξής τους.
Οι συγκεκριμένες διατάξεις εντάχθηκαν στους νόμους 4052/2012 και  3984/2011 αντίστοιχα, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διαβούλευση για την αποτελεσματικότητα και τη νομιμότητά τους. Ουδέποτε ερωτηθήκαμε για μια διάταξη που θα κληθούμε να εφαρμόσουμε, τη στιγμή που θεωρούμε ότι θα δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα από όσα προτίθενται να λύσουν.
Ζητάμε την απόσυρση των συγκεκριμένων διατάξεων και την άμεση έναρξη διαβούλευσης με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (οργανώσεις ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, συλλόγους οικογενειών, φορείς προάσπισης των δικαιωμάτων, εργαζόμενοι) με γνώμονα την προάσπιση των δικαιωμάτων των ατόμων με ψυχικές διαταραχές και την ενίσχυση της διαδικασίας της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης.
Οι υπογράφοντες:
(Υπογράφει το σύνολο των εργαζόμενων στη Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας)
Κοινοποίηση:
1. Γραφείο Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
2. Γραφείο Γεν. Γραμματέα Υγείας
3. Γραφείο Γεν. Γραμματέα Πρόνοιας
4. Γραφείο Προϊσταμένης Γεν. Δ/νσης Υπηρεσιών Υγείας
5. Γραφείο Προϊσταμένης Δ/νσης Ψυχικής Υγείας
6. Σύλλογος Εργαζομένων Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

 

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ

Διεύθυνση Γραμματείας: Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας, Γ΄ Σεπτεμβρίου 48Β.

Τηλ.: 6978741064, 6945833231, 6936828341. ΦΑΞ: 2265072441, 2273023441. e-mail: Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Πέμπτη, 08 Μαρτίου 2012

ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΙΣ 13/03/2012: ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Η προκλητική εγκατάλειψη της Ψυχικής Υγείας στις επιταγές της ΕΕ, του ΔΝΤ, της «συγκυβέρνησης», δεν κρύβεται πια ούτε απ’ τους εργαζόμενους ούτε, πολύ περισσότερο, απ’ τους ωφελούμενους των υπηρεσιών μας και τις οικογένειές τους. Περικοπές στην χρηματοδότηση, ολικές ή μερικές, έμμεση επιβολή νοσηλίου στους ψυχικά πάσχοντες μέσω της κατακράτησης ποσοστού της σύνταξής τους, τσεκουρώματα σε μισθούς και σε προσωπικό (εργασιακές «εφεδρείες», συγχωνεύσεις, απολύσεις, «διακοπές συνεργασίας»), συμβάσεις έργου διάρκειας ενός μήνα, κλεισίματα δομών αποασυλοποίησης, επαναπροώθηση ψυχικά πασχόντων -προς εγκατάλειψη της, έστω διακηρυγμένης, ψυχιατρικής μεταρρύθμισης- σε ψυχιατρεία με μειωμένο προσωπικό, δύσκολη αλλά και αναξιόπιστη, πλέον, πρόσβαση σε φαρμακευτική στήριξη, συνεχώς αυξανόμενη καταγραφή ανασφάλιστων. Ακούγονται ήδη πολλά κι όμως αποτελούν μερικές μόνο από τις συνέπειες της εν εξελίξει και επακριβώς σχεδιασμένης κατάρρευσης του δημόσιου συστήματος υγείας.

Απ’ την πλευρά μας, ως εργαζόμενες και εργαζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης, έχουμε το προνόμιο να ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με τις τοπικές κοινωνίες υλοποιώντας προγράμματα Πρόληψης και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας. Όντας στην καρδιά της κοινωνίας, ακούμε όλο και πιο καθαρά και συχνά ανθρώπους όλων των ηλικιών, να μιλάνε για φόβο, πόνο, απελπισία, αλλά και θυμό, αγανάκτηση, όργητα. Πολλοί δηλώνουν ανίσχυροι να ανταποκριθούν στη ραγδαία αποδόμηση του βιοτικού επιπέδου τους, την πλήρη ανατροπή της καθημερινότητάς τους, την απουσία οποιασδήποτε μορφής προνοιακής στήριξης – δεδομένα που οδηγούν αυτόματα σε ένταση της ψυχικής δυσλειτουργίας και διαμορφώνουν το εύφλεκτο έδαφος «απρόβλεπτων» εκρήξεων στο οικογενειακό, σχολικό, εργασιακό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Τα αιτήματα προς τα Κέντρα Πρόληψης για ψυχοκοινωνική στήριξη, τόσο μεμονωμένα όσο και από ομάδες, αυξάνονται με δραματική πρόοδο, την ίδια στιγμή που η δυνατότητα παροχής υπηρεσιών συρρικνώνεται εξ αιτίας της σταθερής υποστελέχωσής μας (1 εργαζόμενος για κάθε 25.000 πληθυσμού) και της πάγιας… υποχρηματοδότησής μας (50% για το 2010 και το 2011, μόλις 25% προϋπολογισμένο για το 2012). Ήδη οι εργαζόμενοι σε τουλάχιστον 3 Κέντρα Πρόληψης είναι απλήρωτοι, ενώ σε 4 ακόμη δεν έχουν καταβληθεί οι εισφορές ΙΚΑ και σε 8 δεν υπάρχουν οι μισθοδοσίες του τρέχοντος μήνα.

Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια διαρκή και συνολική κυβερνητική πολιτική που, τελικά, επιδιώκει την μετατροπή και του δημόσιου συστήματος της Υγείας -με κραυγαλέο το παράδειγμα της Ψυχικής Υγείας- σε ένα ανοιχτό πεδίο ασύδοτης και ανεξέλεγκτης ιδιωτικοποίησης/κερδοσκοπίας, όπου πρόσβαση θα έχουν μόνο οι «καλώς κρατούντες και έχοντες». Όσο για τους υπόλοιπους, το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα στην Υγεία -όπως εξάλλου και στην Εργασία και στην Παιδεία (συνταγματικά ορισμένα)- καταλήγουν να παρουσιάζονται ως φανταστικές ή και φανατικές ιδεολογίες μιας παλιότερης εποχής, κάτι σαν γραφικές αιτιάσεις ενός παιδικού ή «άρρωστου» μυαλού.

Ως ενεργό κομμάτι του χώρου της Δημόσιας Υγείας, από το μετερίζι της Πρωτοβάθμιας Πρόληψης και της Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας, συμπορευόμαστε με όλους τους εργαζομένους στο χώρο της Ψυχικής -και όχι μόνο- Υγείας. Παράλληλα, καλούμε κάθε πολίτη, κάθε άνθρωπο όπως και κάθε συλλογικότητα, να ενωθεί σε έναν κοινό αγώνα στους δρόμους, για την αυτονόητη υπεράσπιση του βασικού για τον καθένα κοινωνικού αγαθού, της Ψυχικής Υγείας. Παράλληλα με όλα τα κρίσιμα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει μια κοινωνία σε βίαιη μετάβαση -συμπεριλαμβανομένης της θεσμικής βίας που υφίσταται η πλειοψηφία της-, είναι σημαντικό να παραμείνει στην άμεση προτεραιότητα όλων η ύψωση μιας δυνατής Φωνής και μιας συγκροτημένης Πράξης ενάντια στην προσπάθεια πλήρους ισοπέδωσης της υγείας ενός ολόκληρου λαού.

Ως Σωματείο, συμμετέχοντας στις συνελεύσεις της Πανελλαδικής Συσπείρωσης για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, στηρίζουμε την προγραμματισμένη διαδήλωση στο Υπουργείο Υγείας, στις 13 Μαρτίου, ώρα 10 πμ. Κηρύττουμε στάση εργασίας από τις 10πμ. ως την λήξη του ωραρίου και καλούμε, με τη σειρά μας, όλους τους πολίτες σε μια αγωνιστική σύμπραξη.

 

Στο πλευρό του «Δικτύου Ανθρώπων που ακούνε φωνές», της «Πανελλαδικής Συσπείρωσης για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση», της «Ομάδας Αυτοεκπροσώπησης ΚΨΥ Αγίων Αναργύρων» και του «Σωματείου Νοσηλευομένων Δρομοκαϊτείου “Αυτονομία”», των Active Member, των Lost Bodies, των Chewing Gun, της Μάρθας Φριντζήλα, της θεατρικής ομάδας Playback Ψ, της θεατρικής ομάδας Mute, του «Θεάτρου Σκιών» του Άθω Δανέλλη, της Συλλογικής Κουζίνας του Στεκιού Μεταναστών “el Chef”.

 

Μια διαδήλωση – στιγμή ενός αγώνα διαρκείας

Για να μπει φρένο στις πολιτικές του κοινωνικού Καιάδα και της εξόντωσης των πιο ευάλωτων και αποκλεισμένων στρωμάτων αυτής της κοινωνίας.



Το Δ.Σ. του Σωματείου

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Η Ψυχική Υγεία είναι από τα πρώτα και πιο ‘εύκολα’ θύματα της οικονομικής κρίσης και του μνημονίου. Δεν περνάει μέρα που η κυβέρνηση των εντολοδόχων της τρόικας, με άμεσο εκτελεστή τον Λοβέρδο και το επιτελείο του, να μην επινοούν, προς άμεση εφαρμογή, σωρεία μέτρων που παράγουν αρρώστια αντί για υγεία, που φράζουν το δρόμο στους πολλούς για λήψη βοήθειας, κάνοντάς την προνόμιο όσων έχουν να πληρώσουν, οδηγώντας συχνά, αντί στη φροντίδα και στη θεραπεία, στην εξόντωση και στο θάνατο.

undefined

Η Ψυχική Υγεία, όπως και η Υγεία γενικά, έχει μετατραπεί, πλέον, σε ένα ζωτικό ζήτημα προς άμεση αντιμετώπιση. Η ραγδαία αποδόμηση του μέχρι τώρα βιοτικού επιπέδου, των εργασιακών σχέσεων και του όποιου κράτους πρόνοιας υπήρχε, έχει σπρώξει εκατοντάδες χιλιάδες σε καταστάσεις απελπισίας και ποικίλες μορφές ψυχικής οδύνης. Οι πάσχοντες από σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας βλέπουν τους στοιχειώδεις κοινωνικούς (και τους, συνδεδεμένους με αυτούς, υπαρξιακούς) όρους, που τους κρατούσαν εντός, ή στα όρια, του κοινωνικού ιστού, να καταρρέουν και να σπρώχνονται σ΄ ένα πραγματικό (και όχι μεταφορικό) Καιάδα. Και την ίδια στιγμή που το αίτημα για παροχή υπηρεσιών εκρήγνυται και γίνεται πιο πολύπλοκο, η ίδια ακριβώς πολιτική του μνημονίου, που το προκαλεί και το συγκροτεί, είναι αυτή που ταυτόχρονα διαλύει και μεταλλάσσει το δημόσιο σύστημα της Υγείας και της Ψυχικής Υγείας σε μια κατεύθυνση αχαλίνωτης ιδιωτικοποίησης, από τη μια και επιβολής κατασταλτικών πρακτικών, δομών και υπηρεσιών, από την άλλη.

Με μια πολιτική για το φάρμακο υποταγμένη στις επιταγές για θηριώδεις περικοπές, από τη μια, και στο πώς, από την άλλη, θα μοιραστεί αυτό που απομένει ως κερδοφορία των φαρμακοβιομηχάνων – κάνοντας, έτσι, το φάρμακο, δυσεύρετο, που συχνά, όταν το βρεις, πρέπει να το πληρώσεις και επιπλέον, αναξιόπιστο.

Με ραγδαία αυξανόμενο τον αριθμό των ανασφάλιστων, που μάλιστα καλούνται να πληρώσουν ακόμα και για την (συχνά ακούσια) νοσηλεία τους, που προμηθεύονται με όλο και μεγαλύτερη δυσκολία τα εκάστοτε αναγκαία φάρμακα, με τα γλίσχρα επιδόματα των πιο φτωχών περικομμένα, με δυσπρόσιτες γραφειοκρατικές διαδικασίες για να τους χορηγηθούν, ή για να τα ανανεώσουν και με τον άμεσο κίνδυνο να τα χάσουν τελείως.

Με όλες τις υπηρεσίες στο δρόμο της ιδιωτικοποίησης: ακόμα και τα, μέχρι τώρα δημόσια, Κέντρα Ψυχικής Υγείας παραδίδονται στις ΜΚΟ, ενώ, την ίδια στιγμή που συρρικνώνεται η κρατική χρηματοδότηση των ΜΚΟ για την λειτουργία των ξενώνων και των οικοτροφείων που τους έχουν ανατεθεί από το κράτος (με επικρεμάμενο τον κίνδυνο επιστροφής των φιλοξενουμένων στα ψυχιατρεία), ανοίγει ο δρόμος για την μετατροπή τους σε καθαρά κερδοσκοπικές οργανώσεις με τη ρύθμιση που πρόσφατα πέρασε από τη Βουλή ο Λοβέρδος να κατακρατείται (υψηλό) ποσοστό της σύνταξης των φιλοξενούμενων στις στεγαστικές δομές. Δεν ξεχνάμε ότι αντίστοιχη διάταξη έχει ψηφιστεί και για τις στεγαστικές δομές του δημόσιου από πέρσι και απλώς δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα. Προφανώς, όποιος δεν έχει σύνταξη ή δεν συναινεί να πληρώσει, θα πετιέται στο δρόμο. Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργούν προτάσεις για απαίτηση, από τις ΜΚΟ, χρημάτων από τους συγγενείς για την ‘φιλοξενία’ του ασθενούς στη στεγαστική δομή,

Από την άλλη, με δεδομένη την «κοινωνική ανάθεση» για την διατήρηση της κατεστημένης κοινωνικής τάξης, στη βάση της οποίας λειτουργεί, η ψυχιατρική, που πάντα συνέχεε την θεραπεία με τον κοινωνικό έλεγχο, ωθείται, προγραμματίζεται, αλλά και επιλέγει να γράψει, σ΄ αυτή την περίοδο, νέες, χωρίς προηγούμενο, σελίδες στην ιστορία της ψυχιατρικής καταστολής. Από τα ψυχιατρικά τμήματα νοσηλείας στα γενικά νοσοκομεία, όπου προγραμματίζεται η ίδρυση, εντός αυτών, κλειδωμένων τμημάτων (με ‘λευκά κελιά’ κλπ), όπου θα μπορούν να εγκλείονται ακόμα και νοσηλευόμενοι εκουσίως, μέχρι τα (εισαγόμενα από την Μ. Βρετανία) ‘υψηλής’ και ‘μέσης’ ασφαλείας δικαστικά ψυχιατρεία (με υψηλούς τοίχους, συρματοπλέγματα, κάμερες κλπ) για τον έλεγχο και τον εγκλεισμό των ανθρώπων που κρίνονται ως οι φορείς αυτού που κατασκευάζεται και εν συνεχεία ορίζεται και αναλόγως αντιμετωπίζεται, ως ‘κοινωνική επικινδυνότητα’.

Η ψυχική υγεία πρέπει να τεθεί ως ένα ζήτημα (εξίσου με άλλα) άμεσης προτεραιότητας παντού, για μια διαδικασία που θα ενώσει, σε κοινό αγώνα στους δρόμους, χρήστες των υπηρεσιών, οικογένειες, λειτουργούς ψυχικής υγείας στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, φοιτητές, συνδικαλιστικές οργανώσεις, κοινωνικές συλλογικότητες που μάχονται για την κοινωνική χειραφέτηση.

Για να δημιουργήσουμε τους κοινωνικούς και κινηματικούς όρους (αλλά και της εναλλακτικής κουλτούρας), που θα επιτρέψουν ν΄ ακουστεί η φωνή της ψυχικής οδύνης, η διαφορετική εμπειρία, αλήθειες και λογικές καταπιεσμένες και ακυρωμένες από την κατεστημένη «κανονικότητα», ν΄ αναδειχτεί η σημασία μιας εναλλακτικής προσέγγισης σε μια «κανονικότητα» πιο άρρωστη από αυτό που, αυτή η «κανονικότητα» (του μνημονίου, της εξαθλίωσης και της κοινωνικής εξόντωσης), ορίζει ως «αρρώστια».

Για να μπει φρένο στις πολιτικές του κοινωνικού Καιάδα και της εξόντωσης των πιο ευάλωτων και αποκλεισμένων στρωμάτων αυτής της κοινωνίας.

Καλούμε όλους να συμμετάσχουν στην διαδήλωση στο Υπουργείο Υγείας, στις 13 Μαρτίου, ώρα 10 πμ. Μια διαδήλωση - στιγμή ενός αγώνα διαρκείας.

Στο πλαίσιο της διαδήλωσης έχει προγραμματιστεί να συμμετάσχουν και να αναδείξουν τα περιεχόμενά της με τον δικό τους τρόπο :

Τα συγκροτήματα Active Member, Lost Bodies, Chewing Gun.

Η τραγουδίστρια Μάρθα Φριντζήλα.

Η θεατρική ομάδα Playback Ψ, σ’ ένα διαδραστικό δρώμενο.

Η θεατρική ομάδα Mute, που θα παρουσιάσει τον Ντελάλη’.

Το ‘Θέατρο Σκιών’ Αθως Δανέλης.

Η συλλογική κουζίνα στεκιoύ μεταναστών «el chef».

 

Δίκτυο Ανθρώπων που ακούνε φωνές

Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση

Ομάδα Αυτοεκπροσώπησης ΚΨΥ Αγίων Αναργύρων

Σωματείο Νοσηλευομένων Δρομοκαιτείου «Αυτονομία»

Επικοινωνία

athinahvsynantisi@gmail.com

info@psyspirosi.gr

τηλ. 6944302577, 6945801233 Κατέβαστε εδώ την αφίσα σε pdf

Με τον «εφαρμοστικό νόμο» των Υπουργείων Υγείας και Εργασίας, που ψηφίστηκε αυτή την εβδομάδα, ο Λοβέρδος, ανάμεσα στον καταιγισμό των μέτρων πλήρους αποδιάρθρωσης του οποίου συστήματος Υγείας υπήρχε μέχρι τώρα, περιέλαβε διάταξη ( κεφ. Ι,αρθρο 30, παρ.6) σύμφωνα με την οποία θα κατακρατείται, από εδώ και στο εξής, ποσοστό επί των συντάξεων των φιλοξενουμένων σε στεγαστικές δομές των ΝΠΙΔ. Αντίστοιχη διάταξη έχει ψηφιστεί από τον Ιούλιο του 2011, αλλά δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα , για τις στεγαστικές δομές των ΝΠΔΔ, όπου προβλέπεται να κατακρατείται ποσοστό επί της σύνταξης από 40-80%. Η όλη διατύπωση της παραγράφου δείχνει ότι, μέσω της καταλήστευσης των ασθενών, επιχειρείται να αντισταθμιστεί μέρος της τεράστιας περικοπής (κατά 55%) που επέβαλε φέτος ο Λοβέρδος στην χρηματοδότηση των δομών του «Ψυχαργώς» που έχουν ανατεθεί σε ΜΚΟ.

Η ώρα έχει σημάνει. Τι θα κάνουν οι «μεταρρυθμιστές» ΜΚάρχες, που λένε ότι υπηρετούν την «ψυχιατρική μεταρρύθμιση»; Θα συμμετάσχουν στο σφαγιασμό των ασθενών που φιλοξενούν στις δομές τους;

Πέρα από την επίκληση «αδιεξόδων», «εκβιασμών από το κράτος», «άμεσης απειλής κλεισίματος και επιστροφής στο ψυχιατρείο» κλπ - τι θα κάνουν;

Στα ΝΠΔΔ υπάρχουν οι διορισμένοι Διοικητές και κρατικοί μηχανισμοί που θα σπεύσουν να εκτελέσουν τις εντολές αυτού που τους διόρισε – και ας ευελπιστούμε στην αντίδραση των εργαζομένων, στο πλευρό των χρηστών, για την υπονόμευση και ματαίωση του μέτρου.

Στις ΜΚΟ τι θα γίνει; Εδώ ο ΜΚάρχης αποφασίζει, κατ΄ αντιστοιχίαν προς τον Διοικητή (χωρίς, προφανώς, να είναι το ίδιο πράγμα). Τι θα κάνει;

Θα συνεχίσει να «παίζει στο παιχνίδι», προσπαθώντας ακόμα και τώρα να μην «κατέβει από το τρένο», ακόμα κι΄ όταν, για να συνεχίσει, πρέπει να γίνει στυγερός εκτελεστής του μνημονίου και αυτών που το μνημόνιο σπρώχνει στον όλεθρο; Με ποια δικαιολογία; Τη «σωτηρία» της δομής και της «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης»;

Σε κάθε περίπτωση, τόσο στα ΝΠΔΔ, όσο και στα ΝΠΙΔ, η απάντηση δεν μπορεί παρά να προέλθει από τους εργαζόμενους και τους χρήστες των υπηρεσιών. Σ΄ αυτό τον κατήφορο δεν υπάρχει πάτος. Απάντηση κοινή, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της ζωής των χρηστών, συνυφασμένης με την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας και των μισθών, της αξιοπρέπειας και του επαγγελματικού/θεραπευτικού ρόλου των λειτουργών. Τo μέτωπο πρέπει να διευρυνθεί και να σφυρηλατηθεί και ο αγώνας να πάρει μορφές πολύ διαφορετικές απ΄ ό,τι μέχρι τώρα…..

 

 

Πατήστε εδώ για δείτε τον Εφαρμοστικό Νόμο σε pdf

948 Alabama mental health workers to lose jobs

Published: Thursday, February 16, 2012, 7:55 AM     Updated: Thursday, February 16, 2012, 9:37 AM
Alabama Department of Mental Health logo.jpg
The Alabama Department of Mental Health plans to lay off 948 employees and close all of its psy­chiatric hospitals by next spring ex­cept one to treat criminal cases and one for geriatric patients, officials announced Wednesday.

Under the plan, there will be one main state mental hospital left by May 2013: the under-construction replacement for Bryce Hospital in Tuscaloosa, which will hold only patients found not guilty because of insanity or mental defect or deemed incompetent to stand trial. When that new, unnamed hospital is ready, the Taylor Hardin Secure Medical Facility in Tuscaloosa will close and its patients will move there.

Greil Memorial Psychiatric Hos­pital in Montgmery, North Alabama Regional Hospital in Decatur and Searcy Hospital in Mount Vernon would close by Sept. 30.

Mary Starke Harper Geriatric Psychiatry Center in Tuscaloosa, which nearly covers its costs through Medicare, will stay open.

The department has long worked to shift from treating patients in state hospitals to caring for them in group homes, private hospitals and other community settings as part o f a nationwide movement. But the current budget situation sped up the plan, said David Jackson, chief operating officer of the Alabama Department of Mental Health.

The governor's 2013 budget calls for cutting ADMH's general fund budget 10 percent, from $ 116 million a year to about $104.4 million. And worst- case scenarios show the state Legislature slashing the mental health budget by 25 percent, dropping its operating money to $87 million, Jackson said.

" This is already an extremely short timeline," Jackson said. "We can't wait around to find out."

By closing the state hospitals, the department can move a good part of the $106 million it spends a year operating the hospitals into setting up new options for community care, including contracting with private providers to build more group homes or expand treatment centers.

Even if the cuts don't come, Jackson said, ADMH Commissioner Zelia Baugh is committed to the plan, which she announced Wednesday in a two- page letter to mental health caregivers and advocates. In it, she said the agency was forced to choose between keeping its aging hospitals running or slashing funding for community programs, which treat more people for less money and also get more federal money.

" This would be a tragic step backwards and would lead to an unavoidable cycle in which ever- increasing amounts of funding would need to be shifted from community treatment programs to fund the ever-increasing requirements for state institutions," Baugh wrote.

Some estimates show that cuts on the community side could leave about 20,000 patients on their own, said James Tucker, associate director of the Alabama Disabilities Advocacy Program at the University of Alabama.

"I think they have made a strategic choice that has been kind of forced on them, and I think that in a set of bad choices they've made the best possible choice," Tucker said.

Advocates like Tucker have long fought to move people from institutions to community-based care, saying it's more humane.

It's also cheaper. ADMH estimates that it costs about $140,000 to care for the average patient in the hospital, compared to about $60,000 for community resources to take over. Plus, Medicaid reimburses ADMH for most of the cost of community care but pays nothing for institutionalized patients.

That said, Tucker and others wonder whether there will be time to build up the infrastructure needed to handle patients being discharged from the hospitals and new ones coming into the system.

For example, probate judges who decide whether people should be committed involuntarily currently can choose between sending them to Bryce or another state institution or a community option.

"It's almost essential for me to have a state hospital for people who really can't cope, even if it's for a short period of time," said Jefferson County Probate Judge Sherri Friday. " I'm really anxious to see how this stuff is going to affect the day-today."

Psychiatric patients usually enter the state hospital system through such commitments. Most stay a short time -- perhaps a month or two -- and are then either released to their family or to a group home or other facility near home. Some, however, stay for years, and some patients have lived at the hospitals for decades.

ADMH was already working to move many long-term and acute care patients out of Bryce, which was slated to be replaced next spring by a new 268-bed hospital that's under construction in Tuscaloosa on the grounds of the former W.D. Partlow Developmental Center.

Now, that new hospital will instead be a secure facility for 230 forensic patients. Of those, 115 will come from Taylor Hardin and the remainder are in step-down care at the other hospitals but cannot be released without the approval of the circuit judge who sentenced them. The existing Bryce will temporarily treat all forensic patients -- about 40 are already there -- until the new hospital opens in May 2013.

 

 

 

Alabama Plans to Close Most Hospitals for Mentally Ill

ATLANTA — Alabama will shut down most of its mental health hospitals by the spring of 2013 in a sweeping plan to cut costs and change how the state’s psychiatric patients receive treatment, state officials announced on Wednesday.

The decision to close four hospitals and lay off 948 employees is a bleak reminder of Alabama’s shrinking budget. But it is also the latest example in a longstanding national effort among states to relocate mentally ill patients from government hospitals to small group homes and private hospitals.

Mental health advocates believe patients often get better care in smaller, less isolating facilities. Since the 1990s, Alabama has closed 10 other mental health treatment centers.

“What’s unusual is how many hospitals in Alabama are being closed so fast,” said Bob Carolla, a spokesman for the National Alliance on Mental Illness. “The trend has been to downsize much more gradually.”

By May 2013, the state plans to have two remaining state mental health hospitals, one for criminal suspects and another for geriatric patients. Nearly all of the 524 other mentally ill patients will get treatment at group homes and community centers, which are less expensive and give them more freedom, state officials say.

The announcement, by the Alabama Department of Mental Health, was made against a dire financial backdrop. Since 2009, the state has reduced financing for mental health services by 36 percent, the second-highest rate in the country. And next year, the Legislature says, the budget for those services could be cut an additional 25 percent, or $29 million.

“Given that we are facing potentially a $29 million decrease in our budget, we have to be able to come up with that money,” said David Jackson, the department’s chief operating officer.

Mental health advocates were torn. While many have criticized state-run hospitals as isolating patients and stigmatizing mental illness, they worry about the state’s having group homes to accommodate the closings.

“In general, we think it’s a good thing, considering the budget,” said Robert Hermes, the executive director of Wings Across Alabama, an advocacy group. “The hospital tends to be an alienating environment. You often get warehoused and institutionalized. But we need to make sure there are enough community centers for these patients.”

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Οι εργαζόμενοι στην Ψυχική Υγεία και την Ειδική Αγωγή, ύστερα από 15 μέρες κατάληψης στο υπουργείο Υγείας, κορυφώσαμε τις κινητοποιήσεις μας με την  48ωρη απεργία Τετάρτη - Πέμπτη 22 – 23 Φεβρουαρίου. Στη 48ωρη απεργία καλούσαν και στήριζαν τα κλαδικά σωματεία ψυχικής υγείας ΣΕΨΑΕΚΟ και Εργαζομένων Ψυχαργώς Αττικής καθώς και το κλαδικό σωματείο ειδικής αγωγής ΣΕΜΙΣΕΑ, τα σωματεία εργαζομένων στο  Περιβολάκι και την  ΠΕΨΑΕΕ, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή (ΠΟΜΕΕΑ), ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ, το σωματείο εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης. τα σωματεία εργαζομένων στα νοσοκομεία Θριάσιο, Άγιος Σάββας, Αττικό, Γενικό Κρατικό Νίκαιας και Δαφνί, η Πενταμελής Επιτροπή ΕΙΝΑΠ του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής (ΨΝΑ), η ΟΕΝΓΕ (Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας), οι εργαζόμενοι του Υπουργείου Υγείας, οι οποίοι επίσης βρίσκονταν σε κατάληψη του υπουργείου, καθώς και η ΠΟΕΔΗΝ, η οποία αν δεν είχαμε διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις που δρομολογούνται στο χώρο της υγείας δεν θα είχε μπει στη διαδικασία να καλέσει 24ωρη. Η πορεία κατευθύνθηκε στη βουλή και τη ΓΣΕΕ, φωνάζοντας συνθήματα κατά του ξεπουλημένου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, πέρασε από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, όπου οι εργαζόμενοι του πορεύτηκαν μαζί μας στο μεγαλύτερο κομμάτι της και κατέληξε στο υπουργείο, όπου πραγματοποιήθηκε συνέλευση του Πανυγειονομικού Συντονιστικού. Η πορεία ήταν ιδιαίτερα μαζική για τα δεδομένα του χώρου και είχε έντονο παλμό.

Η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ, χωρίς να έχει καμία πραγματική πρόθεση να οργανώσει σωστά την απεργία, προσπάθησε την τελευταία στιγμή να εμφανιστεί ως βασική δύναμη τοποθετώντας το πανώ της στην κεφαλή της συγκέντρωσης. Το σύνολο των σωματείων επί τόπου ζητήσαμε να περάσουμε από τον ΟΕΚ για να βαδίσουμε μαζί με τους εργαζόμενους εκεί προς την βουλή. Οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές αρνήθηκαν την πρόταση αυτή, γιατί το μόνο που θέλουν είναι να κρατάνε τους κλάδους χωρισμένους με συντεχνιακή λογική και απλά να εκτονώνουν τον κόσμο τους. Τελικά αφού προσπάθησαν να καπελώσουν την πορεία ξεκινώντας μόνοι τους, είδαν ότι κανείς δεν ακολουθεί και υποχώρησαν στο αρχικό σχέδιο όπως είχε συμφωνηθεί από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Αυτή είναι η δύναμη μας αν λειτουργούμε ενωμένοι και αποκαλύπτεται η διασπαστική στάση των υποταγμένων ηγεσιών που στέκονται εμπόδιο πια στους εργατικούς αγώνες. Το ΠΑΜΕ από την άλλη, εξαφανισμένο από το μέτωπο του αγώνα που δίναμε στην κατάληψη και τους χώρους μας τόσες μέρες, συμμετείχε στη διαδήλωση και την πορεία με ένα μικρό μπλοκ τρέχοντας πίσω από την ΠΟΕΔΗΝ, την ηγεσία της οποίας κατηγορεί για όλα τα κακά της μοίρας μας- και ως ένα σημείο έχει δίκιο- καλύπτοντας το κενό που είχε δημιουργηθεί στην πορεία, όταν η ΠΟΕΔΗΝ ξεκίνησε αλλά τα πρωτοβάθμια δεν την ακολούθησαν. Κανείς από τους παραπάνω δεν θεώρησε σημαντικό να συμμετέχει στη συνέχεια στη Συνέλευση των εργαζομένων που πραγματοποιήθηκε μετά την πορεία στο υπουργείο Υγείας.

Στη συνέλευση, η πλειοψηφία των τοποθετήσεων εξέφρασε την ανάγκη για συνέχιση του αγώνα και στήριξη του Πανυγειονομικού Συντονιστικού από όλες τις δυνάμεις των συμμετεχόντων, καθώς και για συμμετοχή των εργαζόμενων σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία, σε φορείς  υγείας, περίθαλψης και πρόνοιας και των ληπτών των υπηρεσιών υγείας -πρόνοιας και των οικογενειών τους.

Η Συνέλευση αποφάσισε:
  • Τη λήξη της κατάληψης μετά από 15 ημέρες συνεχούς αγώνα
  • Τη συνάντηση του Πανυγειονομικού Συντονιστικού στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου Άγιος Σάββας την Τρίτη 28/2, στις 17.00.
  • Τη συμμετοχή στο συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στο Πολυτεχνείο την Κυριακή 4/3

Ο αγώνας μας συνεχίζεται στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς μας, στα σωματεία, στο Πανυγειονομικό Συντονιστικό. Δυο βδομάδες μετά, ο σκοπός της κατάληψης έχει δικαιωθεί: δημιουργήσαμε ένα δημόσιο χώρο, όπου συναντηθήκαμε εργαζόμενοι και απολυμένοι από αρκετούς χώρους, δεθήκαμε περισσότερο και καταφέραμε να δώσουμε το δικό μας νόημα στο πώς στεκόμαστε απέναντι στην κρίση, στις αποφάσεις που απαξιώνουν τη δημόσια υγεία, που υποβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής μας και τη δημοκρατία. Η διεύρυνση του αγώνα μας με εργαζόμενους από άλλους χώρους καθώς και η κοινή στάση που είχαμε στις Συνελεύσεις μας με τους απλούς εργαζόμενους του υπουργείου Υγείας είναι μόνο ένα δείγμα της δύναμης που έχουμε όταν κινούμαστε δυναμικά και από τα κάτω.

Καταφέραμε να κρατήσουμε την κατάληψη όσο πιο πολλές μέρες μπορούσαμε στη φάση αυτή, προσπαθώντας να δώσουμε χρόνο και σε άλλους χώρους να οργανωθούν με σημείο αναφοράς την κατάληψη. Στην προσπάθειά μας αυτή, βρήκαμε μπροστά μας τις ηγεσίες των περισσότερων σωματείων οι οποίες ως «μικροί παναγόπουλοι» έκαναν και κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να μας κρατάνε διασπασμένους . Ωστόσο, η ανάπτυξη του συντονισμού είναι γεγονός και κατάκτηση της δικής μας προσπάθειας μέσα από την κατάληψη.

Η εμπειρία του αγώνα μας αυτές τις δεκαπέντε μέρες μας έδειξε ξεκάθαρα ότι κανένας κλάδος μόνος του δεν μπορεί να αντισταθεί στην επίθεση που δέχεται από κυβέρνηση και τρόικα. Ο συνολικός συντονισμός όλων των εργαζόμενων είναι μονόδρομος αν θέλουμε να νικήσουμε. Χτίζουμε κινήματα και δίνουμε αγώνες που ξεπερνούν τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά μας και πολλές μάχες να δώσουμε και δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να το κάνουμε γιατί μόνο έτσι έχουμε πιθανότητες νίκης.

Ψηφίσματα Συμπαράστασης και Αλληλεγγύης έστειλαν ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών, εργαζόμενοι του οποίου συμμετείχαν και στις βάρδιες της κατάληψης, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ιρλανδίας, ο ευρωβουλευτής του οποίου Paul Murphy επισκέφθηκε το χώρο της κατάληψης, η Συνέλευση των εργαζομένων στο Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου, η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων του νοσοκομείου Κιλκίς, το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ, οι Αλληλέγγυοι Πολίτες Αγ. Νικολάου Κρήτης, η Ομάδα Υγείας - Πρώτων Βοηθειών της Πλατείας Συντάγματος, η Πενταμελής Επιτροπή ΕΙΝΑΠ ΨΝΑ, ενώ με την έμπρακτη παρουσία τους στις βάρδιες της κατάληψης μας στήριξαν και εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ.

Εμπρός για Πανυγειονομικό Συντονισμό
στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου Άγιος Σάββας την Τρίτη 28/2, στις 17.00

Καλούμε όλους τους χώρους σε συντονισμένο αγώνα - κανένας κλάδος μόνος του

Εργαζόμενοι στην Ψυχική Υγεία και την Ειδική  Αγωγή

Νέα του Blog

Το αδύνατο που έγινε δυνατό

20.02.2017 | Slider
Εμφανίσεις: 4245