Πατήστε εδώ για να δείτε το πρόγραμμα της εκδήλωσης...
ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΙΚΗΣΑΝ
ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΟΔΥΝΗΡΕΣ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΑΝ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Με σημαντική καθυστέρηση, λόγω των προβλημάτων της ιστοσελίδας τους καλοκαιρινούς μήνες, γίνεται δυνατή η δημοσίευση των πεπραγμένων της διημερίδας «Νικώντας το Φόβο - Χαράζοντας Διαδρομές Χειραφέτησης».
Πάνω από 200 άτομα πήραν μέρος, συνολικά, στις εργασίες της διημερίδας που έγινε στις 24 και 25 Ιουνίου 2010 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ν. Φιλαδέλφειας.
Η εκδήλωση, όπως είναι γνωστό, οργανώθηκε από το «ΚΨΥ Αγίων Αναργύρων», τον «Δήμο Ν. Φιλαδέλφειας», την «Ομάδα Αυτοβοήθειας Αθήνας», την «Πανελλήνια Επιτροπή (πρώην) χρηστών και επιζώντων της Ψυχιατρικής», το «Σωματείο ‘Αυτοεκπροσώπηση’», το «Αντιστίγμα-Δίκτυο για τα δικαιώματα και τις παραβιάσεις στο χώρο της ψυχικής υγείας», την «Ομάδα Αυτοβοήθειας ‘Hearing Voices’ Ν. Φιλαδέλφειας» και το «Σωματείο πρώην και νυν νοσηλευόμενων Δρομοκαϊτείου ‘Αυτονομία’»
Ατομα και συλλογικότητες με εμπειρίες ψυχιατρικού χαρακτήρα, άνθρωποι με μακρές διαδρομές (που ξεκινούν από τα οικογενειακά περιβάλλοντα) μέσα στον ψυχικό πόνο, με σκληρά βιώματα σωματικής και ψυχικής κακοποίησης.
Ανθρωποι που εισέπραξαν βία και πόνο από εκεί που έπρεπε να πάρουν στοργή και φροντίδα.
Ανθρωποι που εισέπραξαν καταστολή και ακύρωση του προσώπου τους από εκεί (από τον ψυχιατρικό θεσμό) που ανέμεναν να δεχτούν κατανόηση, σεβασμό και θεραπεία.
Ανθρωποι που βρήκαν, παρ΄ όλα αυτά, τα δύναμη ν΄ αναζητήσουν και να μπουν σε δρόμους ανάρρωσης, ν΄ ανακτήσουν και ν΄ ασκήσουν κοινωνικούς ρόλους, να ενθαρρύνουν (μέσα από την θαρραλέα έκθεση της δικής τους προσωπικής, όσο σκληρής κι΄ αν ήταν, εμπειρίας) άλλους να χαράξουν τις δικές τους προσωπικές διαδρομές χειραφέτησης. Ανθρωποι που πάλεψαν, ενάντια σε κάθε είδους εμπόδια και προκαταλήψεις, για τη δυνατότητα να παίρνουν το λόγο και να συμμετέχουν, να διαλέγονται και ν΄ αντιπαρατίθενται.
Αυτή η ανάδειξη (από τα άτομα με τις λεγόμενες ‘ψυχιατρικές εμπειρίες’) της, υπαρκτής, δυνατότητας να μπορεί να ξεπεράσει κανείς ασύλληπτα οδυνηρές εμπειρίες και να μετατρέπει, στο έδαφος μιας συλλογικής διαδικασίας, τα πιο σκληρά βιώματα σε δύναμη που ξεπερνά εμπόδια, ανοίγει προοπτικές και παράγει ελπίδα, αποτελεί ένα πραγματικό ψυχικό και κοινωνικό κεφάλαιο, έναν πλούτο αναντικατάστατο της υπαρξιακής και κοινωνική μας συνθήκης σ΄ αυτές τις ζοφερές συνθήκες, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές, που διατρέχουμε.
Σημαντική συμβολή στον πλούτο των παρεμβάσεων και του πολύ υψηλού, συχνά, επιπέδου της συζήτησης/αντιπαράθεσης αποτέλεσαν οι παρεμβάσεις των προσκεκλημένων από την Μ. Βρετανία, μελών του Δικτύου Hearing Voices, Kate Crawford Patricia και McLaughlin, καθώς και των προσκεκλημένων από την Ιταλία, της Gisella Τrincas, προέδρου της UNASAM, της Natachia Casu, μέλους της UNASAM, της Silvia Bon, προέδρου του συλλόγου Luna e l’ Altra της Τεργέστης και της Silvana Halic, μέλους του Club Zyp της Τεργέστης. Εξίσου σημαντικές ήταν οι συνεισφορές όλων, από την Θεσσαλονίκη, την Κρήτη, και την Αθήνα.
Μια εκδήλωση σαν κι΄ αυτή δεν θα μπορούσε να έχει, όπως πάντα, καλλίτερη ολοκλήρωση των εργασιών της χωρίς την συμβολή της θεατρικής ομάδας Playback Ψ.
Ένα από τα βασικά συμπεράσματα της διημερίδας ήταν ότι οπωσδήποτε θα υπάρξει συνέχεια…
Όλες οι εισηγήσεις που έγιναν στην Διημερίδα δημοσιεύονται, επίσης, στα «Τετράδια Ψυχιατρικής», ένα μέρος στο τεύχος που ήδη κυκλοφορεί και οι υπόλοιπες στο επόμενο.
Διαβάστε παρακάτω τις εισηγήσεις:
1.ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΕΝΟΣ ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Gisella Trincas*
Την πρώτη φορά που πέρασα τα κάγκελα ενός ψυχιατρείου ήμουνα 22 ετών και ήταν το 1974. Πήγαινα στην αδελφή με την καρδιά το στόμα χωρίς να καταλαβαίνω γιατί την είχαν φέρει σ΄ αυτό το τρομερό μέρος. Διέσχισα εκείνο το δρόμο με τα πόδια μέχρι τα τελευταίο περίπτερο, σχεδόν στην κορυφή. Τις επόμενες φορές πήγαινα με το αυτοκίνητο μέχρι μέσα στον περίβολο του περιπτέρου γιατί φοβόμουν. Πήγαινα πάντα μαζί με τα άλλα μέλη της οικογένειά μου, αλλά φοβόμουν αισθανόμουν ένα έντονο σφίξιμο σ στομάχι: δεν ήταν φόβος για τους ανθρώπους, αλλά φόβος για το χώρο......
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλο το άρθρο...
2. ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ! - Γιαννουλόπουλος Γιώργος
Είμαι ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Επιτροπής Χρηστών, πρώην χρηστών και επιζώντων της ψυχιατρικής, και εργάζομαι στην εργασιακή δομή «ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΜΑΣ» στο Ψ.Ν.Α. – Δαφνί. Θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω γιατί μας αφορά όλους χαρακτηρισμένους ή μη τρελούς. Και όποιος χαρακτηρισμένος τρελός προτιμά μια πολιτικά ορθή ορολογία για να περιγράφει αυτή την κατάσταση , λυπάμαι αλλά εγώ δεν κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου. Η σημερινή κατάσταση πραγμάτων και στη χώρα μας και διεθνώς απορυθμίζει και τρελαίνει όλο και πιο πολλούς κυρίως ευαίσθητους ανθρώπους οι οποίοι με τις κάτω από καθεστώς αδιεξόδου και οδύνης ενέργειές τους χαρακτηρίζονται – καταγράφονται ως ψυχασθενείς και εξουδετερώνονται δια παντώς.....
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλο το άρθρο...
Διαβάστε ακόμη .....
2. Βιώματα αφηγήσεις, τοποθετήσεις ( Σε αναζήτηση μια ψυχιατρικής που "διαλέγεται")
5. Βιώματα , αφηγήσεις ,τοποθετήσεις - Αυτοβοήθεια
6. Βιώματα αφηγήσεις, τοποθετήσεις Εργασία, στέγαση, δικαιώματα, κοινωνικό στίγμα