Το κείμενο αυτό ανακοινώθηκε από την Θωμαϊδα Φούντα στην ημερίδα
"Παίρνοντας τον Λόγο" - Ανθρώπινα δικαιώματα και ψυχική υγεία - , 24 Μαίου 2008
Στην κοινωνία που ζούμε, όλοι οι άνθρωποι κάποιες φορές, ίσως να χρειαζόμαστε υποστήριξη σε θέματα ψυχικής υγείας. Όπως όλοι γνωρίζετε η υποστήριξη αυτή παρέχεται από ειδικούς ψυχιάτρους, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, νοσηλευτές και επισκέπτες υγείας, είτε μέσα από Κέντρα Ψυχικής Υγείας, είτε από βραχείες νοσηλείες σε Ψυχιατρικά Τμήματα Νοσοκομείων.
Οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν την παραπάνω εμπειρία είναι κυρίως άτομα με ειδικές ευαισθησίες, απέναντι στον εαυτό τους και στο κοινωνικό σύνολο. Οι ευαισθησίες αυτές όμως, εξωτερικεύονται με τέτοιο τρόπο, που πολλές φορές απορρίπτονται από την ίδια την κοινωνία με αποτέλεσμα τη δημιουργία κυρίως προσωπικών αδιεξόδων. Οι προσπάθειες όμως, των ανθρώπων για να ξεπεράσουν αυτά τα προσωπικά αδιέξοδα πολλές φορές καταλήγουν στο κενό.
Ζητούν σιγουριά, ασφάλεια εμπιστοσύνη, κάποιος να τους ακούσει, κάποιος να τους καταλάβει, και κάποιος να τους νοιώσει, κάτι στο οποίο η κοινωνία δεν ανταποκρίνεται. Όπως καταλαβένετε είναι πολύ πιθανό κάποιοι άνθρωποι να γίνονται τρόφιμοι ενός ψυχιατρείου ή στην καλύτερη περίπτωση χρήστες των υπηρεσιών ενός Κέντρου Ψυχικής Υγείας.
Βέβαια πιστεύω ότι αυτό το φαινόμενο έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια, αφού ο σύγχρονος άνθρωπος είναι περισσότερο αποξενωμένος, δηλαδή απομακρύνεται από τον συνάνθρωπό του, κοιτώντας το ατομικό του συμφέρον , αδιαφορώντας για το τι γίνεται δίπλα του. Γι’ αυτό ας έχουμε όλοι υπόψη μας ότι το θέμα της ψυχικής υγείας δεν αφορά το άτομο αλλά ολόκληρη την κοινωνία. Οι νοσηλείες όμως πολλές φορές είναι αναπόφευκτες, άλλες γίνονται εκούσια και άλλες όχι. Είναι οι λεγόμενες αναγκαστικές νοσηλείες. Νοσηλείες όπου το άτομα προσάγεται βιαίως με τη συνδρομή της αστυνομίας ύστερα από εισαγγελική παραγγελία για ψυχιατρική εκτίμηση.
Η εμπειρία αυτή είναι πάρα πολύ άσχημη, γι’ αυτό θα ήθελα να προτείνω στους αρμοδίους να υπάρχει συνοδεία στις περιπτώσεις αυτές από ειδικούς στην ψυχική υγεία, ώστε να χειρίζονται καλύτερα την κατάσταση και να υπάρχει συνεργασία είτε με τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας είτε με τους θεράποντες ιατρούς. Επίσης θα βοηθούσε κα τα την προσέλευση των ανθρώπων αυτών στα επείγοντα των νοσοκομείων να συνοδεύονται από τους νοσηλευτές ή από τους επισκέπτες υγείας και όχι από την αστυνομία. Είναι φυσικό όπως ξέρετε η παρουσία ενός περιπολικού να τραβάει τα βλέμματα των γειτόνων ώστε να προσβάλλεται η προσωπικότητα του ατόμου. Από την άλλη πλευρά η εισαγγελική παραγγελία με τον τρόπο που γίνεται αποτελεί διαρκή απειλή για το άτομο είτε από το συγγενικό του είτε από το ευρύτερο περιβάλλον του. Πόσες φορές έχει ακουστεί η έκφραση: « Πρόσεχε θα σε κλείσω μέσα για πάντα». Για όλους λοιπόν τους παραπάνω λόγους, ζητάμε την πλήρη κατάργηση της αναγκαστικής νοσηλείας , η οποία με τέτοιο τρόπο καταργεί και καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επίσης ένα άλλο θέμα που θέλω να αναφερθώ είναι οι νομικοί σύμβουλοι.
Στη σημερινή μας εποχή είναι αλήθεια ότι οι νομικοί σύμβουλοι είναι πανταχού παρών.
Παρόλα αυτά στον χώρο της ψυχικής υγείας οι νομικοί σύμβουλοι απουσιάζουν εντελώς.
Θα έπρεπε νομίζω σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας να τοποθετηθούν ειδικοί νομικοί σύμβουλοι που να προσφέρουν νομική βοήθεια και στήριξη, αν είναι δυνατόν χωρίς οικονομική επιβάρυνση σε αυτούς που παρακολουθούνται από ψυχιάτρους. Οργανώσεις όπως, ο συνήγορος του πολίτη ‘η ανάλογου χαρακτήρα να βοηθήσουν σε αυτόν τον τομέα καθώς επίσης και δικηγόροι που κάνουν την άσκησή τους. Παράλληλα θα πρέπει να στα ψυχιατρικά τμήματα, να δίδονται φυλλάδια ενημερωτικού χαρακτήρα με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των νοσηλευομένων σε αυτά. Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι το οποίο αποβλέπει στην βελτίωση των συνθηκών ζωής του ψυχικά πάσχοντος. Το επίδομα «Βαριάς Αναπηρίας» της πρόνοιας. Είναι γνωστό ότι αυτό κυμαίνεται στα 460 € περίπου το δίμηνο. Ζητάμε λοιπόν την εφαρμογή της υποστήριξης της Πολιτείας να ανέλθει στα 750-800 € το δίμηνο, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς. Επίσης την έκδοση της ηλεκτρονικής κάρτας για την αποπληρωμή των λογαριασμών του ΟΤΕ της ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, εφορίας κτλ. Να δίδεται δώρο Πάσχα Χριστουγέννων και θέρους, όπως σε όλους τους συνταξιούχους.
Έκδοση ειδικής κάρτας ελευθέρας στην Οδοντιατρική σχολή χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση.
Έκδοση ειδικής κάρτας για πρόσβαση σε χώρους του Υπουργείου Πολιτισμού, όπως θέατρα, Κινηματογράφος, Μνημεία, Αρχαιολογικούς Χώρους, Μουσεία κλπ.
Κάρτα ελευθέρας μετακίνησης με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπως λεωφορείο, τραίνο, πλοίο, αεροπλάνο.
Με αυτές τις προτάσεις θα ήθελα να κλείσω την ομιλία μου ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο διεκδικώντας ίσα δικαιώματα και ίση μεταχείριση από τους συνανθρώπους μας. Ας μη ξεχάσει κανένας ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να αρρωστήσει και να έρθει αντιμέτωπος με όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πάσχων. Η αρρώστια δεν κάνει διακρίσεις. Ας φροντίσουμε λοιπόν γι’ αυτό. Ευχαριστώ πολύ.
Θωμαΐς Φούντα