1.ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΕΝΟΣ ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Gisella Trincas*
Την πρώτη φορά που πέρασα τα κάγκελα ενός ψυχιατρείου ήμουνα 22 ετών και ήταν το 1974. Πήγαινα στην αδελφή με την καρδιά το στόμα χωρίς να καταλαβαίνω γιατί την είχαν φέρει σ΄ αυτό το τρομερό μέρος. Διέσχισα εκείνο το δρόμο με τα πόδια μέχρι τα τελευταίο περίπτερο, σχεδόν στην κορυφή. Τις επόμενες φορές πήγαινα με το αυτοκίνητο μέχρι μέσα στον περίβολο του περιπτέρου γιατί φοβόμουν. Πήγαινα πάντα μαζί με τα άλλα μέλη της οικογένειά μου, αλλά φοβόμουν αισθανόμουν ένα έντονο σφίξιμο σ στομάχι: δεν ήταν φόβος για τους ανθρώπους, αλλά φόβος για το χώρο......
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλο το άρθρο...
2. ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ! - Γιαννουλόπουλος Γιώργος
Είμαι ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Επιτροπής Χρηστών, πρώην χρηστών και επιζώντων της ψυχιατρικής, και εργάζομαι στην εργασιακή δομή «ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΜΑΣ» στο Ψ.Ν.Α. – Δαφνί. Θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω γιατί μας αφορά όλους χαρακτηρισμένους ή μη τρελούς. Και όποιος χαρακτηρισμένος τρελός προτιμά μια πολιτικά ορθή ορολογία για να περιγράφει αυτή την κατάσταση , λυπάμαι αλλά εγώ δεν κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου. Η σημερινή κατάσταση πραγμάτων και στη χώρα μας και διεθνώς απορυθμίζει και τρελαίνει όλο και πιο πολλούς κυρίως ευαίσθητους ανθρώπους οι οποίοι με τις κάτω από καθεστώς αδιεξόδου και οδύνης ενέργειές τους χαρακτηρίζονται – καταγράφονται ως ψυχασθενείς και εξουδετερώνονται δια παντώς.....
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλο το άρθρο...