ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΟΙ ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΠΗΡΟΙ

ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ΔΕΚΑΔΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Όπως ανακοινώθηκε εκ νέου, αυτή τη φορά με επίσημη δήλωση, στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, του Υπουργού Oικονομικών Στουρνάρα, αυτού του ως ρομπότ εκφωνητή των επιταγών της τρόικας, «οι πρώτοι που θα δουν το δρόμο της εξόδου (στη Εκπαίδευση, αλλά, προφανώς, και σ΄ ολόκληρο τον Δημόσιο τομέα) θα είναι οι ψυχικά ασθενείς, οι χρόνια πάσχοντες και οι αναξιοπαθούντες».

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, και είναι σημαντικό να επισημανθεί, ότι σε όλο αυτό το πογκρόμ των απολύσεων και την διάλυση του Δημόσιου που έχει ξεκινήσει, προστίθεται η άκρως ρατσιστική παράμετρος των ψυχικά πασχόντων και των αναπήρων ως των πρώτων που, συμβολικά, θα πεταχτούν στον Καιάδα. Σε μια προσπάθεια δραστηριοποίησης και λαϊκίστικης αξιοποίησης, σε μια λογική κοινωνικού αυτοματισμού, των πιο σκοτεινών ενστίκτων των πιο κατεστραμμένων και κονιορτοποιημένων από την κρίση κοινωνικών στρωμάτων κατά όλων αυτών των «περιττών», των «άχρηστων», που υποτίθεται ότι αποτελούσαν κομμάτι της «κακοδαιμονίας του δημόσιου» και «σπατάλη δημόσιου χρήματος» και που, «επιτέλους», ο «εξορθολογισμός» των δημόσιων δαπανών, στη λογική του πιο αποστειρωμένου νεοφιλελευθερισμού, τους εξαποστέλλει εκεί που θα έπρεπε να είναι από την αρχή, στον κοινωνικό αποκλεισμό και στον θάνατο.

Η μόνη, ίσως, διαφορά από προηγούμενες εποχές οργανωμένης εξόντωσης των ψυχικά πασχόντων (και ένα από τα στοιχεία που κάνουν αυτή την περίοδο πολύ χειρότερη από ό,τι γνωρίσαμε στο παρελθόν) είναι ότι, το «επόμενο στάδιο», της απόλυσης, δηλαδή, της μάζας των «κανονικών», γίνεται ταυτόχρονα με την απόλυση των «μη κανονικών».

Φυσικά, κανείς δεν μιλάει για την ανάγκη πολλών εκ των ανθρώπων με προβλήματα ψυχικής υγείας για εργασία ως ενός από τους βασικούς παράγοντες για την «καλή ψυχική υγεία» και την κοινωνική ενσωμάτωσή τους. Ούτε για το γεγονός ότι η απόλυση πολλών εξ΄ αυτών (σε μεγάλο βαθμό , ή και πλήρως, ενσωματωμένων στην λειτουργία της υπηρεσίας) εξαιτίας της «ψυχικής πάθησής» τους, θα σημάνει δραματική επιδείνωση της ψυχικής τους κατάστασης, ως απώλεια ρόλου και νοήματος εντός του κοινωνικού πλαισίου. Ούτε, επίσης, για το γεγονός ότι πολλοί «χρόνια πάσχοντες» είναι πολύ καλά ενσωματωμένοι στο πλαίσιο και συνεπείς στην εργασία που τους έχει ανατεθεί.

Ορισμένοι άλλοι κατηγοριοποιούνταν (στη πραγματικότητα, «κατασκευάζονταν» από το σύστημα) ως μη «παραγωγικοί» και ως «πρόβλημα» γιατί (όπως συνέβαινε και με τον ρόλο, την «απόδοση» και την «αποστολή» και των «κανονικών») ήταν η ανεπαρκής «οργάνωση της εργασίας» που δεν λάμβανε υπόψιν τις ιδιαιτερότητες του καθενός, καθώς σχεδόν ποτέ δεν λήφθηκε μέριμνα να τοποθετηθούν σε κατάλληλη θέση ανάλογα με το «όλον» των δεξιοτήτων τους (και με την αρμόζουσα εκάστοτε στήριξη), αλλά πιέζονταν να λειτουργούν υπό τους πιο ψυχοπιεστικούς και ακατάλληλους γι΄ αυτούς όρους.

Μια οργάνωση και κουλτούρα της εργασίας στην λογική της περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού του (έστω και λίγο) «διαφορετικού», ή, απλώς, της ανοχής του, ως βάρος που το κουβαλάμε, αλλά όχι σε ουσιαστικό διάλογο μαζί του, μέσω της δημιουργίας «χώρου» (για επικοινωνία, κατανόηση και εργασιακό ρόλο) για όλους.

Κι΄ όμως, για πολλά χρόνια, οι διαδοχικές κυβερνήσεις των κομμάτων, που τώρα αποτελούν την συγκυβέρνηση, συνυπέγραφαν, με την ΕΕ, συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης» πολλών εκατομμυρίων, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό «μη κερδοσκοπικό» τομέα, όπου, στα «τεχνικά δελτία» των προγραμμάτων που υποβάλλονταν και που γίνονταν δεκτά, η εργασία θεωρούνταν (αλλά μόνο στα λόγια) αυτό που πραγματικά ήταν, ως εκ των ουκ άνευ παραγόντων για την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση και την κοινωνική επανένταξη. Οχι μόνο η εκπαίδευση/κατάρτιση και ανεύρεση εργασίας αλλά και η στήριξη στο χώρο εργασίας (όσων ήδη είχαν, για να βοηθηθούν να τη διατηρήσουν). Σήμερα, όλα αυτά, έστω και σαν λόγια, φαίνεται σαν ν΄ ανήκουν σε μια «προϊστορική εποχή».

Αν και ήδη από τότε ήταν φανερό ότι επρόκειτο πρωτίστως για μια συμπαιγνία, ένθεν κακείθεν, για την απλή απορρόφηση (και «εξαέρωση») κονδυλίων (με ελάχιστες εξαιρέσεις. που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα), χρειάστηκε να φτάσουμε στο ξέσπασμα της κρίσης και στο μνημόνιο για να δούμε και τους δυο συμβαλλόμενους αυτής της παρωδίας «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», την ΕΕ, ως μέλος της τρόικας και την δικομματική κυβέρνηση, ως πιστό και υπάκουο εντολοδόχο, να βάζουν στο στόχαστρο αυτούς ακριβώς που υποτίθεται ότι «μοχθούσαν» να στηρίξουν ψυχοκοινωνικά και να επανεντάξουν, τους ψυχικά πάσχοντες.

Και είναι ο πιο εύκολος τρόπος για το σύστημα, τώρα που θέτει σε άμεση εφαρμογή τον στρατηγικό του στόχο της διάλυσης του Δημόσιου και της πλήρους ιδιωτικοποίησης των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, με τον περιορισμό του κράτους σ΄ έναν απλώς επιτελικό ρόλο, να εξατομικεύει την ευθύνη για την δομική δυσλειτουργία ενός ανέκαθεν πελατειακού και προσανατολισμένου στην εξυπηρέτηση των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων Δημόσιου τομέα: φταίνε τα άτομα, οι «κακοί» υπάλληλοι, αυτοί που δεν τηρούσαν το ωράριο, οι κάθε είδους «επίορκοι» και φυσικά, ποιοί άλλοι, οι πλέον οφθαλμοφανώς «άχρηστοι», οι άνθρωποι με προβλήματα ψυχικής υγείας…...

Και αυτό δεν είναι το μόνο σημείο που ο βαθύς κρατικός ρατσισμός και οι φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές της («δικομματικής» αυτή την περίοδο) κυβέρνησης του μνημονίου έρχονται σε αγαστή συναντίληψη και συνέργια, κατά μήκος του ακροδεξιού τόξου, με την ναζιστική Χρυσή Αυγή. Το ίδιο αφορά και τον τομέα της Υγείας, με τον άκρως ρατσιστή και φασιστικών αντιλήψεων υπουργό Α. Γεωργιάδη κοκ.

Γιατί είναι, πλέον, σαφές ότι ο κοινωνικοοικονομικός πυρήνας του σύγχρονου ρατσισμού

και νεοναζισμού και των κρατικών αγκυρώσεών τους είναι αυτός ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός, όχι ως λύση της κρίσης, αλλά ως επιβίωση του καπιταλισμού και των συμφερόντων των ολίγων εις βάρος ολόκληρης της κοινωνίας, μια επιβίωση που είναι αδύνατη χωρίς την κυριολεκτική εξόντωση των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.

Πιστεύουμε ότι η χρησιμοποίηση των ψυχικά πασχόντων ως του πιο εύκολου στόχου και ως ένα ρατσιστικού χαρακτήρα σερβίρισμα του κοινωνικού εγκλήματος που επιτελείται αυτή τη στιγμή με την έναρξη της διαδικασίας δεκάδων χιλιάδων απολύσεων στο Δημόσιο (όπως αντίστοιχα γίνεται και στον ιδιωτικό τομέα), δεν είναι κάτι που αφορά απλώς αυτή την συγκυρία, αλλά το μέλλον, εντός του οποίου εισερχόμαστε με ταχείς ρυθμούς και το οποίο καθρεφτίζεται σε οδυνηρές εμπειρίες του παρελθόντος.

Είναι, και από αυτή την άποψη, σημαντικό, στα πλαίσια του αγώνα των συνδικάτων (ΟΛΜΕ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΑΔΕΔΥ κλπ)και όλων των πολιτικών φορέων της αριστεράς, να τεθεί, ως αναπόσπαστο μέρος του αγώνα ενάντια στις απολύσεις (διαθεσιμότητες, κινητικότητες και λοιπές μετονομασίες των απολύσεων) και στην καταστροφή του Δημόσιου, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων, και πρωτίστως αυτού της εργασίας, και των εργαζομένων με προβλήματα ψυχικής υγείας ή αναπηρίας στο Δημόσιο και οπουδήποτε.

Δεν πρέπει επ΄ ουδενί να επιτραπεί η χρησιμοποίηση της όποιας ψυχικής διαταραχής (και μάλιστα, τελείως μέσω του γραφειοκρατικού αυτοματισμού, χωρίς καμιάν αξιόπιστη επιστημονική διαδικασία από αρμόδιες υπηρεσίες ψυχικής υγείας) ως δικαιολογία για εξοστρακισμό και, γιατί όχι (όπως ο κυβέρνηση επιδιώκει), και διχαστικών μέσα στις τάξεις των εργαζομένων καταστάσεων.

«Ολοι ενωμένοι στον αγώνα», σημαίνει μαζί, και εξίσου, και οι άνθρωποι με προβλήματα

ψυχικής υγείας και οι άνθρωποι με προβλήματα αναπηρίας.

29/7/2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

ΜΕ ΤΑΧΕΙΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΡΟΧΩΡΑ ΣΤΟ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ Ο ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Το τελειωτικό χτύπημα στην ψυχική υγεία και στους ψυχικά πάσχοντες, αλλά και στους κάθε είδους αναπήρους, δίνει ο αδίστακτος νέος Υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης. Υστερα από την επανενεργοποίηση της διάταξης του Λοβέρδου για τα λοιμώδη νοσήματα, που οδήγησε στην σύλληψη και διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, τώρα επαναφέρει προς άμεση εφαρμογή τη νομοθετική ρύθμιση, και πάλι του Λοβέρδου, για την παρακράτηση των συντάξεων των χρονίως νοσηλευομένων ψυχικά πασχόντων και αναπήρων στα διάφορα ιδρύματα, αλλά των  φιλοξενουμένων και κοινωνικά επανενταγμένων σε στεγαστικές εξωνοσοκομειακές δομές (ξενώνες, οικοτροφεία, προστατευόμενα διαμερίσματα).

Οπως είναι γνωστό, αυτή η διάταξη του Λοβέρδου είχε αποδοκιμαστεί από σύσσωμη την κοινότητα  των λειτουργών ψυχικής υγείας, από την Επιτροπή, του Υπουργείου, για τα Δικαιώματα των ψυχικά πασχόντων, από τους συλλόγους των οικογενειών, των χρηστών και ληπτών των υπηρεσιών κλπ. Μια κινητοποίηση μετά τις περσινές εκλογές, ακριβώς τη στιγμή που αναλάμβανε, ως υφυπουργός, αρμόδια επί θεμάτων ψυχικής υγείας, η Φ. Σκοπούλη, είχε οδηγήσει στην αναστολή της εφαρμογής της παρακράτησης, με την υπόσχεση από την υφυπουργό ότι θα έφερνε νομοθετική ρύθμιση στη Βουλή για την οριστική κατάργησή της.

Αυτή η ρύθμιση δεν ήλθε ποτέ και, μάλιστα, κάποιοι θερμόαιμοι της οικονομικής απομύζησης και ουσιαστικά εξόντωσης των πιο αδύναμων και ανυπεράσπιστων συνανθρώπων μας, έσπευσαν να την εφαρμόσουν ήδη από πέρσι τον Ιούλιο, όπως, πχ, στο Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων Τρικάλων, αλλά και αλλού, παρά την διακήρυξη της υφυπουργού για αναστολή και κατάργηση.

Να σημειωθεί ότι σύσσωμοι οι υπάλληλοι της Δ/νσης Ψυχικής Υγείας είχαν τότε δημόσια ταχθεί ενάντια στην παρακράτηση των συντάξεων ως ενός παράνομου και εξοντωτικού για τους ασθενείς μέτρου.

Δεν πρόλαβε ν΄ αναλάβει ο νέος, βαθύτατα ρατσιστής και αντιδραστικός Υπουργός και ένας, ήδη από μακρού έτοιμος, «μηχανισμός προθύμων» στελεχών της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας, με επικεφαλής την Διευθύντρια και την υπεύθυνη για τις μονάδες του Δημοσίου, αισθάνθηκε ότι βρήκε τον "κατάλληλης κοπής" άνθρωπο (ο οποίος, όπως δήλωσε, βλέπει τον εαυτό του ως «ιδιοκτήτη ιδιωτικής εταιρείας» και τους εργαζόμενους στην Υγεία ως υπαλλήλους του) για να περάσει ως αυτονόητα και με fast track διαδικασίες, τα πιο εξοντωτικά μέτρα. Εσπευσαν, ως πρώτη τους κίνηση, να επαναφέρουν το ζήτημα της παρακράτησης των συντάξεων, με τρόπο που, σε διάστημα μόλις λίγων ημερών (στις 10/7/13), κυκλοφόρησε η εγκύκλιος του ΙΚΑ που την θέτει σε άμεση εφαρμογή. Και, προφανώς, έπονται τα υπόλοιπα ασφαλιστικά ταμεία.

Με αυτή την κίνηση, στον ήδη άκρως απάνθρωπο και ταυτόχρονα παράνομο χαρακτήρα της παρακράτησης, προστίθεται και η νέα, ακόμα πιο αμφίβολης νομιμότητας ενέργεια, η δυνατότητα, ωστόσο, για την οποία ενυπάρχει στη ρύθμιση του Λοβέρδου : να ανατίθεται, δηλαδή, στο ασφαλιστικό ταμείο η πρωτοβουλία για την διαδικασία της παρακράτησης, τη στιγμή που η σχετική νομοθετική ρύθμιση του Λοβέρδου αναθέτει στον φορέα (ίδρυμα, νοσοκομείο κλπ) να εξετάσει με ποιο τρόπο θα εισπράξει το παρακρατούμενο ποσό, ως ο άμεσα ενδιαφερόμενος που, με δική του ευθύνη, είτε θα έλθει σ΄ επαφή με το ασφαλιστικό ταμείο, στην περίπτωση της απευθείας παρακράτησης, είτε θα την απαιτήσει από τον ίδιο τον ασθενή, ο οποίος θα έχει εισπράξει κανονικά την σύνταξή του και θα πρέπει να αποδώσει μέρος της, προκειμένου να εξακολουθήσει να παραμένει περιθαλπόμενος ή φιλοξενούμενος.

Το γεγονός ότι η Γενική Διευθύντρια Ασφαλιστικών Υπηρεσιών του ΙΚΑ δίνει οδηγίες στις αρμόδιες υπηρεσίες της ώστε να μπορούν να δίνουν "εντολή στη μηχανογράφηση για παρακράτηση του ποσού της σύνταξης και απόδοσής του στο Θεραπευτήριο" δείχνει ότι, ακόμα και η λέξη "χούντα" δεν αρκεί πια  για να περιγράψει αυτό το άκρον άωτον αυθαιρεσίας και τυραννικής διακυβέρνησης που έχει εγκαθιδρύσει η τρόικα μέσω του Α. Γεωργιάδη στο Υπουργείο Υγείας, όπως και γενικά σε όλη τη χώρα.

Αυτό, αν περάσει για τους ψυχικά πάσχοντες και τους αναπήρους, του χρόνου θα μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους. Το ασφαλιστικό ταμείο δεν θα δίνει την σύνταξη στον δικαιούχο για να μπορεί, ας πούμε, να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, αλλά είναι αυτό που θα πληρώνει απευθείας αυτές που θεωρεί ότι είναι οι υποχρεώσεις του και ό,τι μένει, αν μένει, θα το βάζει η ΗΔΙΚΑ στον λογαριασμό του....Η ίδια η έννοια του «δικαιούχου» καταργείται, καθώς και η σύνταξη ως δικαίωμα

Τι είναι αυτό που απομένει στους ψυχικά πάσχοντες ύστερα από αυτή την ληστρική παρακράτηση; Καθώς οι περισσότεροι παίρνουν ποσά γύρω στα 300 ευρώ το μήνα, θα τους μένουν 160 ευρώ για να περάσουν, 5 ευρώ τη μέρα...σε ανθρώπους με κατ΄ εξοχήν πολύπλοκες ανάγκες...Ούτε για ένα πακέτο τσιγάρα και ένα καφέ δεν φτάνουν...Δεν μιλάμε για ρούχα, ή οτιδήποτε άλλο στοιχειώδες.

Είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι, σύμφωνα με την εν λόγω ρύθμιση του Λοβέρδου, και τώρα του Α. Γεωργιάδη, το ποσό που παρακρατείται, δεν θα διατίθεται για την βελτίωση της ζωής και της φροντίδας του περιθαλπόμενου, ή φιλοξενουμένου σε μια δομή, αλλά θα αντικαθιστά ίσο ποσό του προϋπολογισμού που χορηγείται στην εν λόγω μονάδα. Πρόκειται, δηλαδή, για καθαρή περικοπή δαπανών και υποκατάσταση της δημόσιας δαπάνης από ιδιωτική...για καθαρή ιδιωτικοποίηση. Με αυτή την διάταξη, με μια κίνηση, οι δημόσιες δομές γίνονται ιδιωτικές. Αν δεν πληρώσει ο ασθενής, πετιέται στο δρόμο. Και αυτό πρόκειται γίνει για πολλούς.

Οταν το μάθουν αυτό (πόσο μάλλον όταν το δουν στις περικοπές της σύνταξής τους) οι ψυχικά πάσχοντες φιλοξενούμενοι στις δομές, σε μεγάλο ποσοστό θα προτιμήσουν να βγουν στο δρόμο, θα εκραγούν συναισθηματικά, θα «υποτροπιάσουν». Ερχεται μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή. Οι ξενώνες και τα οικοτροφεία  θα διαλυθούν. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο, οι αθεόφοβοι, να ζητούν και αναδρομική καταβολή της παρακράτησης από τότε που ψηφίστηκε ο νόμος, το 2011, δηλαδή, να κόψουν τελείως τη σύνταξη των ασθενών!!!!

Και θ΄ ακολουθήσουν, φυσικά, άμεσα οι στεγαστικές δομές των ΝΠΙΔ («ΜΚΟ») για τις οποίες επίσης ο Λοβέρδος έχει περάσει νόμο για να παρακρατούν τις συντάξεις. (Και όλοι θυμόμαστε ότι, πέρα από τις συστηματικές και ανεξέλεγκτες «παρακρατήσεις», που ορισμένες εταιρείες ανέκαθεν έκαναν, κάποιες, όπως, πχ, η ΕΠΑΨΥ και άλλες, είχαν επιχειρήσει να εγκαθιδρύσουν και θεσμοθετήσουν την παρακράτηση ως τμήμα του προϋπολογισμού τους, αυθαίρετα, πριν καν υπάρξει νόμος επί του προκειμένου που θα αφορούσε τις «ΜΚΟ»).

Το σχέδιο είναι οι δομές των «ΜΚΟ» να εξακολουθήσουν να υπάρχουν, όσες, και για όσο χρόνο συνεχίσουν να υπάρχουν, ιδιωτικοποιούμενες πλήρως, βγάζοντας, δηλαδή, τα έσοδά τους, εκτός από τα ασφαλιστικά ταμεία, απευθείας από τον χρήστη και όχι, όπως τώρα, από το κράτος. Και, προφανώς, τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσουν και οι δομές του δημόσιου τομέα, ενός, πλέον, «ιδιωτικοποιημένου δημόσιου», έτοιμου να διατεθεί στον όποιο «αγοραστή» ή «φορέα», μετά το 2015 που κλείνουν τα ψυχιατρεία : αυτές τις δομές, όσες θα καταφέρουν να υπάρχουν μέχρι τότε, θα πρέπει κάπου να τις «ακουμπήσουν».

Αυτή η κατάσταση δεν είναι απλώς για να την διαπιστώνουμε και να θρηνολογούμε. Χρειάζεται άμεση αντίδραση και αντίσταση. Δεν είναι τυχαίο που αυτά τα μέτρα, όπως και πλήθος άλλα εφαρμοστικά του μνημονίου, λαμβάνονται όλα μέσα στο καλοκαίρι. Πρέπει να υπάρξει αντίδραση και συσπείρωση από όλες τις πλευρές, από τους λειτουργούς και τους εργαζόμενους στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, από τους άμεσα ενδιαφερόμενους χρήστες των υπηρεσιών (που πρέπει να υποστηριχτούν και να ενισχυθούν στην όποια αντίδρασή τους), από τις οικογένειες, από κοινωνικά κινήματα (διάφορες ευαισθητοποιημένες συλλογικότητες, λαϊκές συνελεύσεις κλπ), αλλά και θεσμικούς φορείς που αντιλαμβάνονται την παρανομία και το άδικο του όλου εγχειρήματος της παρακράτησης και είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν για την ακύρωσή του.

Θα χρειαστεί επικοινωνία και συντονισμός μεταξύ όλων. Ενημέρωση των άμεσα ενδιαφερομένων και των οικογενειών τους. Και πάνω απ΄ όλα, οργάνωση κοινών δράσεων.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν και η νομική διάσταση (ο παράνομος χαρακτήρας) του ζητήματος, με την δραστηριοποίηση των κατάλληλων νομικών προσφυγών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

20/7/2013

Διαβάστε εδώ την σχετική εγκύκλιο του ΙΚΑ

Αναδημοσίευση : http://www.enet.gr-  Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

ΜΕ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ, ΑΠΟ ΤΟ 40% ΕΩΣ ΤΟ 80%

Παρακρατούν συντάξεις αναπήρων για νοσήλια!

Σε κοινωνικό έγκλημα σε βάρος χιλιάδων ανήμπορων, αναπήρων και χρονίως πασχόντων προχώρησε η κυβέρνηση, εξαναγκάζοντάς τους να πληρώνουν το 40%-80% της σύνταξής τους στα κρατικά νοσηλευτικά ιδρύματα και νοσοκομεία που τους περιθάλπουν.

Το ΙΚΑ καλεί τους χρονίως πάσχοντες να συμμετάσχουν στη δαπάνη περίθαλψής τους, με ποσοστό επί της σύνταξης που λαμβάνουν Σε κατεπείγουσα εγκύκλιο το ΙΚΑ γνωστοποιεί ότι «οι περιθαλπόμενοι σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τα οποία παρέχουν υπηρεσίες κλειστής περίθαλψης, οι οποίοι πάσχουν από χρόνιες παθήσεις και για όσο χρονικό διάστημα αυτοί διαμένουν μόνιμα εντός των φορέων αυτών, συμμετέχουν στη δαπάνη περίθαλψής τους με ποσοστό επί της σύνταξης που λαμβάνουν.

»Με απόφαση του υπουργού Υγείας, η οποία δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, καθορίζεται το ποσοστό συμμετοχής κλιμακωτά, ανάλογα με τη σύνταξη του κάθε περιθαλπόμενου, η διαδικασία και ο τρόπος καταβολής του, το όργανο ελέγχου και διαχείρισης των χρημάτων και κάθε άλλο σχετικό θέμα.

»Αντίθετοι όροι στις συναφθείσες συμβάσεις μεταξύ των δημόσιων φορέων που παρέχουν υπηρεσίες κλειστής περίθαλψης με τους ασφαλιστικούς φορείς δεν ισχύουν».

Σε εκτέλεση των προαναφερόμενων διατάξεων εκδόθηκε η κοινοποιούμενη υπουργική απόφαση, σύμφωνα με την οποία το παρακρατηθέν ποσό της σύνταξης αποδίδεται είτε απ' ευθείας από τον ασφαλιστικό φορέα στο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου που φιλοξενεί τον περιθαλπόμενο είτε παρακρατείται απ' ευθείας από το νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου.

Το ποσό της μηνιαίας σύνταξης που θα παρακρατείται και θα αποδίδεται στο ΝΠΔΔ καθορίζεται κλιμακωτά ως ακολούθως:

* για σύνταξη μέχρι 360 ευρώ, ποσοστό 40%,

* για σύνταξη από 360,01 ευρώ μέχρι 500 ευρώ, ποσοστό 50%,

* για σύνταξη από 500,01 ευρώ μέχρι 1.000 ευρώ, ποσοστό 60%,

* για σύνταξη από 1.000,01 ευρώ μέχρι 1.500 ευρώ, ποσοστό 70%,

* για σύνταξη από 1.500,01 ευρώ και άνω, ποσοστό 80%.

Δεδομένου ότι η υπουργική απόφαση ορίζει δύο εναλλακτικές, δηλαδή είτε απόδοση του ποσού από τον ασφαλιστικό οργανισμό στο ΝΠΔΔ είτε παρακράτηση απ' ευθείας από το ΝΠΔΔ, το ΙΚΑ έπειτα από συνεννόηση με το θεραπευτήριο, είτε θα χορηγεί στοιχεία με το καθαρό ποσό της σύνταξης, οπότε το θεραπευτήριο θα αναζητεί το αντίστοιχο ποσό απ' ευθείας από τον περιθαλπόμενο, είτε θα δίνει εντολή στη μηχανογράφηση για παρακράτηση του ποσού της σύνταξης και απόδοσής του στο θεραπευτήριο.

Δείτε σχετικά την εγκύκλιο του ΙΚΑ εδώ

Σε μια εποχή που από τη μια ανακοινώνεται το fast track κλείσιμο των ψυχιατρείων, προωθείται παράλληλα η δημιουργία, μέσα στο χώρο του ψυχιατρείου στο Δαφνί, ενός τμήματος «ακαταλογίστων» (δικαστικό ψυχιατρείο), στα πρότυπα των εγγλέζικων High Security Hospitals με κάμερες, τοίχους, συρματοπλέγματα, φύλακες αντί για θεραπευτές ή στην καλύτερη περίπτωση, κυρίως φύλακες αντί για θεραπευτές.

Με αφορμή το συγκριμένο ζήτημα η συσπείρωση για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση επιθυμεί να ανοίξει μια συζήτηση από κοινού με διάφορες συλλογικότητες σε σχέση με το τι σημαίνει σήμερα κλείσιμο του ψυχιατρείου και τι σηματοδοτεί η ίδρυση ενός δικαστικού ψυχιατρείου στην Ελλάδα.

Την Παρασκευή 31 Μαίου, ώρα 8:00 μ.μ. θα γίνει στον “Ιστό” Εκδήλωση-Συζήτηση με θέμα “Δικαστικά Ψυχιατρεία”.

Στη συζήτηση θα συμμετέχει ο Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου, ψυχίατρος.

Δείτε σχετικά με τα δικαστικά ψυχιατρεία…

Η ΦΡΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟΥ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΙΤΑΛΙΑ

Γιατί ο Basaglia εξακολουθεί να είναι επίκαιρος- Μια ανάλυση για την επιβίωση των “δικαστικών ψυχιατρείων”

Η ΦΡΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟΥ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΙΤΑΛΙΑ

Τη στιγμή που το Υπουργείο Υγείας, με την πρόθυμη, έκδηλη ή σιωπηρή, συγκατάθεση της ψυχιατρικής κοινότητας, προχωρά στην ίδρυση δικαστικού ψυχιατρείου (το εν εξελίξει σχέδιο αφορά την μετατροπή του γηροψυχιατρικού τμήματος –Μποδοσάκειο- στο ΨΝΑ σε τμήμα «ακαταλογίστων»), στη γειτονική Ιταλία έρχεται στο φως της δημοσιότητας, ύστερα ένα πολυετή αγώνα για την κατάργησή τους, η φρίκη των δικαστικών ψυχιατρείων. Όπως είναι γνωστό, παρά το νόμο 180/78, με το οποίο έκλεισαν τα ψυχιατρεία στην Ιταλία, κάποια από αυτά παρέμειναν, έξη τον αριθμό, τα λεγόμενα δικαστικά ψυχιατρεία (OPG), για τους ψυχικά πάσχοντες που διαπράττουν ποινικό αδίκημα. Η αθλιότητα και η καταστολή που επικρατεί σ΄ αυτά είναι γνωστή και έχει καταγγελθεί από χρόνια.

Υστερα από μια πολύχρονη κινητοποίηση για την κατάργησή τους, από το κίνημα της «Δημοκρατικής Ψυχιατρικής» (το κίνημα που ίδρυσε ο Φράνκο Μπαζάλια), φέτος πάρθηκε μια απόφαση προς αυτή την κατεύθυνση, που, όμως, αντί για κατάργηση και προώθηση ριζικά εναλλακτικών λύσεων και πρακτικών, φαίνεται ν΄ αντικαθιστά τα 6 υπερμεγέθη κολαστήρια με μικρά ψυχιατρικά καταστήματα ανά περιφέρεια – μια κίνηση που εγκυμονεί κινδύνους για το ξανάνοιγμα των ψυχιατρείων. Υπάρχει μεγάλη συζήτηση και αντίδραση στην Ιταλία για τις προωθούμενες λύσεις.

Ωστόσο, τη στιγμή που η αποτυχία των δικαστικών ψυχιατρείων σε όλη την Ευρώπη είναι φανερή, αντί να βγουν τα μαθήματα από την χρεοκοπία τους, προωθείται, στην Ελλάδα του μνημονίου, η αντιγραφή τους, στη βάση και της εγγενούς, αυτή την περίοδο, ροπής προς την οικοδόμηση ενός επιτελικού «κράτους ασφάλειας» απέναντι στην απειλή των κάθε είδους «επικίνδυνων τάξεων»- για τον έλεγχο και την εξόντωσή τους.

Οι φρικιαστικές εικόνες σ΄ αυτό το βίντεο δεν αποτελούν παρά μια «ήπια» εκδοχή του μέλλοντος που γίνεται, με ταχείς ρυθμούς, παρόν και που καταλαμβάνει, πλέον, ολόκληρο το πεδίο, από το τείχος του Εβρου, την Αμυγδαλέζα και τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, μέχρι το δικαστικό ψυχιατρείο και τη Νέα Μανωλάδα...

{youtube}A535K-IjVjg{/youtube}