Δικαιώματα

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 8 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΣΤΙΣ 10.00 πμ

ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΨΝΑ

Στις 24 Μαΐου αναρτήθηκε στη «Διαύγεια» υπουργική απόφαση, με εντολή να δημοσιευτεί σε ΦΕΚ, υπογεγραμμένη ήδη από τις 14/3/12 από τον τότε υφυπουργό Υγείας Μ. Μπόλαρη, βάσει της οποίας προχωρεί προς εφαρμογή η παρακράτηση υψηλού ποσοστού των συντάξεων των φιλοξενουμένων σε στεγαστικές δομές του δημοσίου (αλλά και των νοσηλευομένων σε ιδρύματα και τμήματα χρόνιας παραμονής).

Καθώς έχει παρθεί αντίστοιχη απόφαση και για τις στεγαστικές δομές του ιδιωτικού μη κερδοσκοπικού τομέα, είναι αναμενόμενο ότι αντίστοιχη εφαρμοστική εντολή θα ακολουθήσει σύντομα και για τις δομές των ΜΚΟ.

Επωφελούμενοι από τις συνθήκες και τις διαφορετικές προτεραιότητες που τίθενται στην προεκλογική - και που σίγουρα θα κυριαρχήσουν και στην μετεκλογική - περίοδο και καθώς ακολουθούν οι καλοκαιρινές άδειες, υπολογίζουν ότι θα προχωρήσουν ανενόχλητα σ’ αυτή την πρωτοφανή, παράνομη και αντισυνταγματική ενέργεια, που ισοδυναμεί με καταλήστευση των γλίσχρων εισοδημάτων των ασθενών, με απρόβλεπτες τις συνέπειες στην σταθερότητα της ψυχικής τους υγείας, καθώς και των δυνατοτήτων για ουσιαστική κοινωνική τους ένταξη.

Ήδη στο ΨΝΑ οι επιστημονικά υπεύθυνοι των στεγαστικών δομών έχουν ετοιμάσει, ύστερα από κάλεσμα του Επιστημονικού Συμβουλίου, κείμενο καταγγελίας της απόφασης για παρακράτηση και αντίστοιχες κινήσεις γίνονται μεταξύ εργαζομένων και συνδικαλιστικών φορέων στον ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό τομέα.

Καλούμε τους εργαζόμενους στις στεγαστικές δομές, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (είτε υπό την ιδιότητά τους ως επιστημονικά υπεύθυνων, είτε ως μελών της θεραπευτικών ομάδων) και των αντίστοιχων συλλογικών/συνδικαλιστικών οργάνων, αλλά και χρήστες των υπηρεσιών και συλλογικότητές τους, να πάρουν μέρος σε συνάντηση, που θα γίνει στο ΨΝΑ (αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων-κτίριο υποστηρικτικών υπηρεσιών) την Παρασκευή 8 Ιουνίου, ώρα 10.00 πμ, για να συζητήσουμε και να συναποφασίσουμε δράσεις αντίστασης και ανατροπής του μέτρου της παρακράτησης των συντάξεων των φιλοξενούμενων σε εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές και των περιθαλπόμενων σε ιδρύματα και τμήματα χρόνιας παραμονής.

29 Μαίου 2012

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ

"Ο αποκτηνωμένος κρατικοδίατιτος ΜΚΟ-ΕΠΑΨΥ απολύει εργαζόμενο που
αντιστέκεται στο μαρασμό των υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Εκφράζουμε τη
συμπαράστασή μας στον Αχιλλέα Βασιλακόπουλο.

Τελικά φαίνεται ότι δεν είναι μόνο ο χημικός ιμπεριαλισμός που
κυριαρχεί στις πρακτικές των ΜΚΟ είναι και η ασύδοτη υφαρπαγή των
ελάχιστων πόρων που δικαιούμαστε."

ΕΠΙΤΡΟΠΗ (ΠΡΩΗΝ) ΧΡΗΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ
ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ

Ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει η κυβέρνηση του μνημονίου για τον σφετερισμό των συντάξεων των ασθενών που φιλοξενούνται στις στεγαστικές δομές του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα όχι μόνο δεν παρουσιάζει σημάδια ύφεσης μπροστά στις τεκμηριωμένες κριτικές του μέτρου και τις ποικίλες αντιδράσεις ενάντιά του, αλλά φαίνεται ότι, αντίθετα, προχωράει στη φάση της άμεσης εφαρμογής.

Την ίδια στιγμή που ο ΓΓ Πρόνοιας Γ. Κατριβάνος απαντούσε με τα γνωστά και άκρως έωλα, παλαιολιθικού χαρακτήρα επιχειρήματα (με τα οποία τον προμηθεύει ο εσμός των οικονομολόγων της υγείας που περιστοιχίζουν την ηγεσία του Υπουργείου) στο τεκμηριωμένο κείμενο των εργαζομένων στη Δ/νση Ψυχικής Υγείας, που, εκ των έσω, κατεδάφιζε την όποια επιχειρηματολογία υπέρ της παρακράτησης των συντάξεων, ο υφυπουργός Μ. Μπόλαρης εξέδιδε νέα Υπουργική απόφαση (14/3/2012), διορθωτική της περσινής του Λοβέρδου, για την κατακράτηση των συντάξεων στα ΝΠΔΔ.

Δεν είναι τυχαίο ότι η διορθωμένη αυτή απόφαση για τις στεγαστικές δομές των ΝΠΔΔ έρχεται μόλις λίγες μέρες μετά την ψήφιση του νόμου για την αντίστοιχη παρακράτηση στις στεγαστικές δομές των ΝΠΙΔ. Για να προχωρήσουν, προφανώς, στην καθολική εφαρμογή με βήμα ταχύ και συγχρονισμένο…

Δεν πρόκειται ν΄ αναφερθούμε εδώ εν εκτάσει (το έχουμε κάνει αλλού)στην κουλτούρα που διέπει την προσέγγιση του Κατριβάνου, η οποία διατρέχεται από λογικές που έχουν την καταγωγή τους στο 19^ο αιώνα και επιβιώνουν με κυριαρχικό τρόπο μέχρι σήμερα, θεωρώντας τον ψυχικά πάσχοντα ως ‘πράγμα’, εξ αντικειμένου και εκ προοιμίου ανίκανο ν΄ αυτοδιαχειριστεί τα του εαυτού του, τις σχέσεις του και την όποια περιουσία του. Ως ‘αντικείμενο’ , θα πρέπει ν΄ ακολουθεί πάντα κάποιον (την οικογένεια, το θεσμό, το κράτος) από πίσω, με το λουρί στο λαιμό. Εν προκειμένω, αυτή η κουλτούρα ταιριάζει γάντι στη λογική του μνημονίου και, άλλωστε, βρίσκει την πλήρη εφαρμογή της (από την δεκαετία του 30, με αποκορύφωμα τα έργα και ημέρες των ναζί) σε εποχές σαν αυτή.

Θα επισημάνουμε απλώς το πώς αντιφάσκει η προαναφερθείσα δήλωσή του με τη νέα, διορθωμένη υπουργική απόφαση του Μ. Μπόλαρη, αυτού του απηνούς διώκτη των «επιδοματούχων μαϊμού».

Λέει ο Κατριβάνος : «η συγκεκριμένη διάταξη δεν αποβλέπει στην ενίσχυση της χρηματοδότησης των δομών ούτε στην υποκατάσταση των υποχρεώσεων του κράτους, αλλά στη στοιχειώδη εξασφάλιση ότι τα οικονομικά των ασθενών θα χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των δικών τους αναγκών και όχι προς όφελος τρίτων».

Σπεύδει, όμως, ο Μπόλαρης να τον διαψεύσει, επαναλαμβάνοντας στη νέα υπουργική απόφαση αυτό που υπήρχε και στην αρχική του Λοβέρδου :

«Εχοντας υπόψη…2. Την ανάγκη κάλυψης λειτουργικών και λοιπών αναγκών, την εξασφάλιση της βιωσιμότητας και της λειτουργίας των Μονάδων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης των δημόσιων φορέων, την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών και φροντίδας στα άτομα αυτά, με ταυτόχρονη μείωση της κρατικής επιχορήγησης (υπογρ. δική μας) και την ανάπτυξη περαιτέρω κλινών για την εξυπηρέτηση περισσότερων ατόμων που χρήζουν φιλοξενίας.»…

Είναι προφανές, με τα ίδια τα λεγόμενα τους, ότι η παρακράτηση των συντάξεων δεν γίνεται για την χρησιμοποίηση των χρημάτων των ασθενών προς όφελός τους, αλλά προς όφελος των δραστικά περικομμένων προϋπολογισμών, τόσο στο δημόσιο, όσο και στα ΝΠΙΔ (εδώ κατά 55%). Οι γλίσχρες συντάξεις των ψυχικά ασθενών και των αναπήρων όλης της χώρας θα χρηματοδοτήσουν, και αυτές, τις περικοπές των δημόσιων των δαπανών.

«5. Τα παρακρατηθέντα ποσά εγγράφονται στα έσοδα του προϋπολογισμού του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου και διατίθενται για τις ανάγκες των φιλοξενουμένων των Μονάδων Ψυχικής Αποκατάστασης» (η ορολογία είναι του Μπόλαρη και την παραθέτουμε ως έχει).

Εγγραφόμενα στα έσοδα του προϋπολογισμού, τα παρακρατηθέντα ποσά μπορεί, φυσικά, να πάνε για το ενοίκιο της δομής (που συχνά, στο δημόσιο, καθυστερεί για μήνες, με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης να την αφήνει συχνά χωρίς ασανσέρ, θέρμανση, επισκευές στην αποχέτευση κλπ), για τη ΔΕΗ, το τηλέφωνο κοκ. Είναι σαφές ότι κάθε έννοια προνοιακής παροχής καταργείται. Ο χρήστης τα πληρώνει από την τσέπη του…όλα. Στον ιδιωτικό τομέα θα μπορούν να πάνε και στους μισθούς, αλλά, όπως πάνε τα πράγματα, γιατί όχι και στον δημόσιο; Η δημόσια υπηρεσία, έτσι, χωρίς καμιά νομοθετική αλλαγή, με τον αυταρχισμό της εξουσίας, γίνεται ιδιωτική, με έναν εκβιασμό μαφιόζικου τύπου : «ή τα δίνεις ή φεύγεις».

Αυτό φαίνεται και στην παρακάτω διατύπωση της απόφασης του Μπόλαρη, που περιγράφει, χωρίς τις αμφισημίες της προηγούμενης, τον τρόπο παρακράτησης:

«4. Η διοίκηση του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου υποχρεούται με εξουσιοδοτημένο της όργανο να ενημερώνει τον φιλοξενούμενο για την παρακράτηση του αναφερόμενου ποσού και να ζητά από τον περιθαλπόμενο την υποβολή κάθε εγγράφου απαραίτητου για την εφαρμογή της παρούσας».

Αυτό που συνεπάγεται η ως άνω διάταξη είναι ότι οι λειτουργοί και γενικά οι υπάλληλοι του ΝΠΔΔ, πιθανόν ο επιστημονικά υπεύθυνος, ο νοσηλευτής, ή, ποιός ξέρει, μια εξωτερική επιτροπή διοικητικών υπαλλήλων (αλλά αυτή πώς θα πλησιάσει και πώς θα μιλήσει με τον ένοικο χωρίς της μεσολάβηση της θεραπευτικής ομάδας της δομής;) θα πιεστούν με τους γνωστούς εκβιασμούς (αν δεν το θεωρήσουν ήδη από μόνοι τους ως καθήκον τους) για την εφαρμογή του νόμου (με την απειλή πειθαρχικών διαδικασιών, με την επικρεμάμενη αξιολόγηση, την αγωνία της εφεδρείας και της απόλυσης κλπ). Αλλιώς, χωρίς την διαμεσολάβηση των λειτουργών της δομής, ή υπαλλήλων του ευρύτερου φορέα, πώς θα καταφέρουν να έχουν τα αναγκαία έγγραφα - της «αποδοχής», δηλαδή, από τον χρήστη της παρακράτησης της σύνταξής του;

Καταλαβαίνει κανείς ότι, αυτό που θα δημιουργηθεί μέσα στη δομή, και που έρχεται να προστεθεί στην ήδη επιβαρυμένη υπάρχουσα κατάσταση, θα σημάνει την αρχή του τέλους της δομής, τουλάχιστον ως προς τις θεραπευτικές της παραμέτρους, αλλά, συχνά, και της πλήρους εξαφάνισής της από το χάρτη…

Η απόφαση του Μπόλαρη ορίζει τελικά τρεις κατηγορίες στη βάση των οποίων σχετίζεται το ύψος της σύνταξης με το ποσοστό παρακράτησης. Μέχρι 500 ευρώ, το 50%, από 500-700, το 70% και πάνω από 700, το 80%. Πιο σκληρή από τη προηγούμενη απόφαση, τα ποσά που παρακρατούνται αυξάνονται ιλιγγιωδώς. Καθαρή ληστεία.

Οπότε, σε σχέση με την επιχειρηματολογία του Κατριβάνου προκύπτει τα εξής ερώτημα: Αν είναι για το φαγητό και τα ρούχα τους, πώς δικαιολογείται αυτή η διαφορά στην παρακράτηση για τις ίδιες παροχές. ’Η μήπως αυτός με τα 700 ευρώ θα τρώει καλλίτερο φαγητό και θα του αγοράζουν πιο καλά ρούχα;

Οτι με ένα κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο, που θα βασίζεται στην καλλιέργεια του αυτεξούσιου και της αυτονομίας του χρήστη, θα μπορούσε (όπως πολύ συχνά ήδη συμβαίνει) να διαχειριστεί τελείως μόνος, ή με υποστήριξη, τα εισοδήματά του, ακόμα και να κατοικήσει σε δικό του σπίτι, ή να συγκατοικήσει, στο βαθμό που έχει μεγαλύτερο εισόδημα (και με την εκάστοτε αναγκαία κατάλληλη υλική και ψυχοκοινωνική στήριξη από μια κοινοτική υπηρεσία που θα έπρεπε να υπάρχει κοντά στο τόπο κατοικίας), δεν περνάει καθόλου από το μυαλό του όποιου Κατριβάνου και του όποιου Μπόλαρη, που για το μόνο που είναι ικανοί να σκεφτούν είναι το πώς θα εφαρμόσουν τις εντολές της τρόικας.

Είναι σαφές ότι βρίσκεται εν εξελίξει ένα αδιαπραγμάτευτο πλάνο που βασίζεται σε μια θεώρηση των ψυχικά πασχόντων και όλων των ατόμων με ποικίλων ειδών σωματικές δυσκολίες, ως «ζωών ανάξιων να ζουν», ως τον πιο εύκολο για εξόντωση στόχο. Και δεν

χρειάζεται να δει κανείς ‘θαλάμους αερίων’ για να πειστεί γι΄ αυτό. Οι θάνατοι των πιο αδύναμων και όλο και πιο αβοήθητων, από όλες τις πλευρές, ατόμων, είναι καθημερινοί και όλο και πιο συχνοί.

Η παρακράτηση των συντάξεων των ενοίκων των στεγαστικών δομών είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος. Η τεράστια εκστρατεία λαϊκίστικης δημαγωγίας, στην οποία πρωταγωνίστησε ο Μπόλαρης, από κοινού με τον Λοβέρδο, με την αγαστή συνεργασία ποικίλων καλοθελητών και πρωτίστως των ΜΜΕ, προκειμένου να κατασυκοφαντήσουν τα πιο απαξιωμένα, στιγματισμένα και περιθωριοποιημένα στρώματα της κοινωνίας, τα άτομα με σύνταξη αναπηρίας, εκμεταλλευόμενοι τα εδώ και εκεί μελανά σημεία (που οι δικοί τους άνθρωποι ευόδωναν και οργάνωναν ως την εύκολη λύση, αντί να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και να παράσχουν και αξιοπρεπές εισόδημα, χρησιμοποιώντας τα για την εκλογική τους πελατεία), αυτή η εκστρατεία (που η άλλη της πλευρά είναι η στρατοπεδοποίηση της χώρας, με την ίδρυση δεκάδων στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους μετανάστες) δείχνει το πραγματικό, απάνθρωπο, δολοφονικό πρόσωπο αυτής της κυβέρνησης-και αυτής που θα την διαδεχτεί, μετά τις όποιες εκλογές.

Η υπόθεση είναι στα χέρια όλων μας, στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, χρηστών των υπηρεσιών, λειτουργών, οικογενειών, κοινωνικών κινημάτων.

Με πρώτο βήμα την εναντίωση και ακύρωση στην πράξη της όποιας απόπειρας να εφαρμοστεί η παρακράτηση των συντάξεων σε όλες τις δομές του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.

Είναι εδώ που το σύνθημα «ή εμείς, ή αυτοί» αποχτά την πιο κυριολεκτική του σημασία….

27/3/2012

psyspirosi.gr

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ

ΚΟΙΝ: Δ/ΝΣΗ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ 13 ΜΑΡΤΗ

Η σημερινή συγκέντρωση για την ψυχική υγεία εκφράζει την πλήρη και ριζική αντίθεσή της στις ακολουθούμενες πολιτικές στην ψυχική υγεία και την υγεία γενικότερα, που την κατεδαφίζουν και την καταργούν ως δημόσιο και υψηλού ποιοτικού επιπέδου αγαθό, το οποίο θα πρέπει να παρέχεται ισότιμα και δωρεάν σε όλους, ανεξαρτήτως της οικονομικής ή ασφαλιστικής τους κατάστασης –πολιτικές που οδηγούν διάπλατα στην ιδιωτικοποίησή της και στη μετατροπή της σε προνόμιο των ‘λίγων’, ενώ στους ‘πολλούς’ παρέχεται ήδη υποτυπωδώς ή και καθόλου.

Το μνημόνιου ΕΕ/ΔΝΤ, που με τόση ευλάβεια εφαρμόζει, στα πλαίσια της συνολικής κυβερνητικής πολιτικής, η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, έχει ως συνέπεια την ραγδαία αύξηση των ανασφάλιστων, αυτών που, παρά την όποια ασφάλισή τους, πρέπει να πληρώνουν για τα φάρμακά τους, αυτών που χαμένοι μέσα στον κυκεώνα του ΕΟΠΠΥ μένουν τελείως αβοήθητοι τόσο από τη δήθεν πρωτοβάθμια φροντίδα, όσο και από ένα νοσοκομειακό σύστημα υπό κατάρρευση.

Με το προσωπικό στον δημόσιο τομέα να βλέπει δραστικά μειωμένες τις αποδοχές του και με το φάσμα της απόλυσης, ενώ αυτό στον ιδιωτικό τομέα (ΜΚΟ, όπου μειώθηκε η κρατική επιχορήγηση κατά 55%) να αντιμετωπίζει τον ταυτόχρονο εκβιασμό της απόλυσης για μείωση του μισθού μέχρι και 50% και την ίδια την απόλυση την επόμενη μέρα.

Με τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας και ψυχικής υγείας να είναι όχι μόνο κάτω από τα όρια της ασφαλούς λειτουργίας, αλλά και σε προφανή αδυναμία καθαυτό λειτουργίας (ξενώνες, οικοτροφεία, ψυχιατρικά τμήματα κλπ) λόγω της αδυναμίας αντικατάστασης όσων φεύγουν σε σύνταξη, εξαιτίας της απαγόρευσης των προσλήψεων – και ενώ επικρέμεται το φάσμα των απολύσεων μέσω των δήθεν ‘αξιολογήσεων’ στα πλαίσια της μνημονιακής απόφασης για μείωση κατά 150.000 των δημοσίων υπαλλήλων.

Με την ολοσχερή κατάρρευση του όποιου κοινωνικού κράτους υπήρχε μέχρι τώρα, με την περικοπή, εκτός των συντάξεων γήρατος, και των συντάξεων και επιδομάτων αναπηρίας, μέσω της απόφασης για μείωσή τους τόσο ως προς τον αριθμό των αποδεκτών, όσο και ως προς το ύψος τους, καθώς και μέσω της δραματικής αύξησης των δυσκολιών για την έγκριση ή ανανέωσή τους.

Με την πρωτοφανούς αυθαιρεσίας και φασιστικού χαρακτήρα απόφαση του Υπουργείου Υγείας, μέσω της ελληνικής μνημονιακής Βουλής, για κατακράτηση μεγάλου ποσοστού των συντάξεων (ατομικών εισοδημάτων) των ασθενών που φιλοξενούνται σε ξενώνες και οικοτροφεία του δημόσιου και ιδιωτικού μη κερδοσκοπικού τομέα.

Με τις προτάσεις, αλλά και διαδικασίες εν εξελίξει, για μεταλλαγή του ψυχιατρικού θεσμού προς μιαν άκρως κατασταλτική κατεύθυνση, με την δημιουργία ειδικών ψυχιατρείων ‘υψηλής’ και ‘μέσης’ ασφάλειας, κλειδωμένα, με συρματοπλέγματα και κάμερες, με τη δημιουργία ειδικών κλειδωμένων τμημάτων (οξέων περιστατικών) εντός των ψυχιατρικών κλινικών των γενικών νοσοκομείων και των ψυχιατρείων, με απομονώσεις κλπ.

Με την διευρυνόμενη και εντεινόμενη, μέσω των ανωτέρω μέτρων, αλλά και μέσω

της ραγδαία αυξανόμενης κοινωνικής εξαθλίωσης και του κρατικού αυταρχισμού,

καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των ψυχικά πασχόντων και την δημιουργία συνθηκών πραγματικού κοινωνικού τους εξοστρακισμού και εξόντωσης.

Απαιτούμε:

1. Την διασφάλιση για όλους πλήρους ασφαλιστικής κάλυψης ώστε να τυγχάνουν δημόσιας, ποιοτικής και δωρεάν φροντίδας, με πλήρη κάλυψη των αναγκών σε παροχή υπηρεσιών (συμπεριλαμβανομένου του φαρμάκου).

2. Την απόρριψη της όποιας ρύθμισης για περιορισμό της έκτασης και του ύψους των αναπηρικών συντάξεων και των επιδομάτων, καθώς και την κατάργηση των ατέρμονων γραφειοκρατικών διαδικασιών και της αυστηροποίησης των προϋποθέσεων για χορήγηση επιδομάτων και συντάξεων - αυστηροποίηση που δεν έχει καμιάν επιστημονική βάση, αλλά σαν στόχο μόνο την εφαρμογή των όρων του μνημονίου για περιστολή των κοινωνικών δαπανών.

3. Την άμεση κατάργηση των νόμων που προβλέπουν την κατακράτηση των συντάξεων των φιλοξενούμενων σε στεγαστικές δομές ψυχικής υγείας του δημόσιου και του ιδιωτικού μη κερδοσκοπικού τομέα.

4. Την δημιουργία κανονικά αμειβόμενων θέσεων εργασίας στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, ΚΟΙΣΠΕ κλπ, ως κύριου μέσου κοινωνικής επανένταξης.

5. Την απόρριψη όλων των προτάσεων του «Σχεδίου για την Αναθεώρηση του ‘Ψυχαργώς’», που προβλέπουν ιδιωτικοποίηση της ψυχικής υγείας, την δημιουργία ‘ειδικών’ ψυχιατρείων και την αύξηση του κατασταλτικού και ‘κλειστού’ χαρακτήρα της ψυχιατρικής, αντί για το ‘άνοιγμά’ της στην κοινότητα, με πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων και ισότιμη επικοινωνία με τον χρήστη των υπηρεσιών. Η απόρριψη αυτού του Σχεδίου δεν σημαίνει, φυσικά, την επιστροφή σ΄ ένα ήδη αυταρχικό και φαρμακοκεντρικό μοντέλο, μετεξέλιξη του οποίου αποτελούν οι προτάσεις του Σχεδίου, ως εφαρμογή των επιταγών του μνημονίου. Σημαίνει την μετάβαση σε μιαν ‘άλλη’ ψυχιατρική, σε μιαν ‘άλλη’ προσέγγιση στην ψυχική οδύνη και στην διαφορετική εμπειρία.

6. Την κατάργηση όλων των νόμων και ρυθμίσεων που προβλέπουν μείωση των αποδοχών στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και των σχεδιασμών για απολύσεις και εφεδρεία και, αντίθετα προς αυτά, την αύξηση των αποδοχών και τις άμεσες προσλήψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, ως τον ‘ουκ άνευ’ όρο για να μπορέσουν οι υπηρεσίες να λειτουργήσουν με ασφάλεια και θεραπευτικά.

7. Υγεία και Ψυχική Υγεία είναι δημόσιο αγαθό, που παρέχεται ισότιμα και δωρεάν στον χρήστη, από λειτουργούς απολύτως επαρκείς σε αριθμό και εκπαίδευση, με ικανοποιητικές αποδοχές και με εξασφαλισμένη θέση εργασίας.

8. Όλα αυτά σημαίνουν αύξηση των δαπανών για την υγεία και την ψυχική υγεία και ανατροπή του μνημονίου και των πολιτικών που αυτό επιτάσσει. Σημαίνουν, επίσης, ότι οι υπηρεσίες μπορούν ν΄ αντιμετωπίσουν την κρίση, εντός της οποίας βρίσκονται, μόνο διαμέσου της ανάληψης του ελέγχου της λειτουργίας τους από τους ίδιους τους εργαζόμενους, τους χρήστες των υπηρεσιών και την ευρύτερη κοινωνία για τις ανάγκες της οποίας υπάρχουν.

Δίκτυο ανθρώπων που ακούνε φωνές

Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση

Ομάδα Αυτοεκπροσώπησης ΚΨΥ Αγίων Αναργύρων

Σωματείων νοσηλευομένων Δρομοκαϊτείου « Η Αυτονομία»

13/3/2012

«ΘΕΛΟΥΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΟΡΟΪΔΙΑ»

ΑΛΛΑ Ο ΓΓ ΠΡΟΝΟΙΑΣ Γ. ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΣ ΑΠΑΝΤΑ: «ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΜΕ ΤΑ ΛΙΓΑ» ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ

Μια στιγμή, σημαντική, ‘ενός αγώνα διαρκείας’ ήταν η συγκέντρωση για την ψυχική υγεία που πραγματοποιήθηκε στις 13 Μάρτη έξω από το Υπουργείο Υγείας. Με μια σημαντική παρουσία (πάνω από 150 ατόμων) ‘χρηστών’ των υπηρεσιών, εργαζόμενων στον δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, στο18 Ανω, αλλά και πολλών ατόμων και ομάδων από πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες και συνελεύσεις, για τις οποίες η υγεία και η ψυχική υγεία έχουν αρχίσει να γίνονται ζητήματα προς αντιμετώπιση πάνω σε κινηματική βάση.

Κόσμος αρκετός για να κλείσει η Αριστοτέλους μπροστά στο Υπουργείο για πάνω από τρεις ώρες, ώστε να στηθούν τα μηχανήματα για την συναυλία και να δημιουργηθούν οι ‘χώροι’ για τα θεατρικά δρώμενα. Κι΄ αυτό παρά τις κακές καιρικές συνθήκες και, κυρίως, παρά το γεγονός ότι, όχι τυχαία, το σωματείο των εργαζόμενων του ΨΝΑ είχε καλέσει γενική συνέλευση για την ίδια μέρα και ώρα με αυτή της συγκέντρωσης.

Συμβολικό της όλης εκδήλωσης, το ‘πανώ -κούκλα’ που είχαν κατεβάσει τα μέλη του Κέντρου Ημέρας του ΚΨΥ Αγίων Αναργύρων, με το ένα της χέρι να έχει υψωμένα και ανοικτά τα δυο δάκτυλα (δείκτη και μέσο) και άλλο και τα πέντε…

«Θέλουμε Υγεία και όχι κοροϊδία» από τη μια μεριά,

«Ανθρωπιά, Ζωή, Δικαίωμα» από την άλλη.

Εξαιρετικά σημαντική ήταν η συμβολή των Active Member και των Lost Bodies (το τρίτο συγκρότημα, οι Chewing gun, δεν έγινε δυνατό να παίξει γιατί εκείνη τη στιγμή είχε ξεκινήσει μια ‘ψιλή βροχή’ με απρόβλεπτη εξέλιξη), ενώ ενθουσιασμό προκάλεσαν σε όλους τα δρώμενα της θεατρικής ομάδας Mute (ο ‘Ντελάλης’ κα) και του Playback Ψ. Εξίσου σημαντική απήχηση είχε σε όλους τους συγκεντρωμένους (και στους λίγους άστεγους και μετανάστες που περνούσαν εκείνη την ώρα έξω από το Υπουργείο) η ‘κοινωνική κουζίνα του στεκιού μεταναστών el CHEf’ που είχε ετοιμάσει και μοίρασε απλόχερα σε όλους ‘φακές με ψωμί’.

Ισως το πιο σημαντικό από τις διεργασίες μεταξύ συγκεντρωμένων και καλλιτεχνικών ομάδων ήταν οι αυθόρμητες ιδέες και προτάσεις που πρόκυψαν για συνέχιση και ανάπτυξη αυτής της συνεργασίας με συναυλίες και εκδηλώσεις για την ψυχική υγεία, στις οποίες το καλλιτεχνικό στοιχείο θ΄ αποτελεί έναν εμπλουτισμό και ταυτόχρονα ανάδειξη του πολιτικού τους μηνύματος.

Αυτή η συγκέντρωση έγινε για ν΄ αναδείξει τη δραματική κατάσταση στο χώρο της ψυχικής υγείας και στις ζωές ‘θεραπευομένων και θεραπευτών’ ταυτόχρονα, αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης. Στόχος ήταν η ανάδειξη της ανάγκης για τη σφυρηλάτηση ενός κοινού μετώπου πάλης, στην πράξη και όχι στα λόγια.

Μια συγκέντρωση έξω από ένα Υπουργείο που έκανε ότι δεν άκουγε (αν και είχε ήδη καλέσει τα ΜΑΤ, «για καλό και για κακό»), στο οποίο μπαινόβγαιναν όλα τα γνωστά στελέχη - επιτελείς και συνεργάτες του Λοβέρδου, τόσο για το «Σχέδιο Αναθεώρησης του ‘Ψυχαργώς’» όσο και για την διαχείριση και τον ‘μεταξύ μας’ καταμερισμό των κονδυλίων του ΕΣΠΑ.

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες – μια μέρα της εποχής του μνημονίου. Και μέσα στο Υπουργείο, συσκέψεις επί συσκέψεων, υπερκινητικότητα στα γραφεία υφυπουργών και γραμματέων. Απ΄ έξω, φωνές, μουσικές και δρώμενα – που μέσα έφταναν ως ένας θόρυβος στ΄ αυτιά πολυάσχολων υψηλά ιστάμενων υπηρεσιακών παραγόντων, που συσκέπτονταν με ένα και μόνο στόχο: την εφαρμογή των επιταγών του μνημονίου.

Με μια φωτεινή νησίδα: το προσωπικό της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας και το κείμενο που

συνυπέγραψε ενάντια στην κατακράτηση των συντάξεων των φιλοξενούμενων στις στεγαστικές δομές.

Κι΄ όταν εδέησε, ύστερα από έντονες πιέσεις, ένα εκ των στελεχών, ο ΓΓ Πρόνοιας Γ. Κατριβάνος, να συναντήσει μιαν αντιπροσωπεία των συγκεντρωμένων, αυτή η πυρετώδης και αμετακίνητη προσήλωση στο μνημόνιο, στην διάλυση της ψυχικής υγείας και στην καταστροφή των πιο αδύναμων στρωμάτων αυτής της κοινωνίας, εκφράστηκε με τον πιο καθαρό τρόπο - τον τρόπο του ανθρώπου που έχει οριστεί να είναι ακριβώς στην είσοδο του ‘Καιάδα’ και δουλειά του είναι να σπρώχνει, χωρίς πολλά-πολλά, τους ανθρώπους μέσα σ΄ αυτόν…

Οταν, πχ, επισημάνθηκε στον κ. Κατριβάνο ότι πολλοί εκ του προσωπικού στο δημόσιο (πχ στο ΨΝΑ) παίρνουν, στην δεκαπενθήμερη καταβολή του μισθού τους, 150-250 ευρώ, κάποιοι μέχρι και 3 ευρώ, η αυθόρμητη απάντησή του ήταν ότι «πρέπει, πλέον, να μάθουν να ζουν έτσι…».

Κι΄ όταν τέθηκε το ζήτημα της κατακράτησης των συντάξεων των φιλοξενούμενων σε στεγαστικές δομές (και ήταν αυτό στο οποίο αφιερώθηκε ο περισσότερος χρόνος της συνάντησης), η απάντηση ήταν ότι «αφού τα παίρνουν (και για να μη τα παίρνουν) οι συγγενείς, τα παίρνει το κράτος, γιατί η σύνταξη είναι για το φαγητό, τα ρούχα και τα παπούτσια και το κράτος, που δεν υποχρεούται, πλέον, να προσφέρει αυτά τα πράγματα, θα κανονίζει τα κατακρατούμενα ποσά να πηγαίνουν σ΄ αυτά».

Κλασσική λαϊκίστικη παραποίηση της αλήθειας προκειμένου να περάσει ένα από τα πιο αδυσώπητα μέτρα του μνημονίου. Δεν μπαίνει καν ζήτημα ότι πρέπει να έχουν τα λεφτά τους. Οχι, καθόλου … κάποιος πρέπει να τους τα πάρει. Όχι πια οι συγγενείς (που, πρακτικά, συμβαίνει σε πολύ λίγες, συγκριτικά, περιπτώσεις, οι οποίες θα μπορούσαν ν΄ αντιμετωπιστούν), αλλά εμείς… η τρόικα.

Και όταν μετά από αυτή την αναφορά στο τι υποχρεούται, και τι όχι, το κράτος, επισημάνθηκε η σημασία της κοινωνικής πολιτικής και ο ρόλος της Πρόνοιας, ο κ. Κατριβάνος πολύ ετοιμόλογα και πάλι απάντησε ότι «πολλή Πρόνοια είχαμε στην Ελλάδα, μάλιστα παραείχαμε Πρόνοια και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο…».

Καταλαβαίνει κανείς γιατί ο διάλογος είναι πλέον αδύνατος με αυτούς τους εκτελεστικούς γκαουλάϊτερ του μνημονίου, συνεργάτες του επιτελικού γκαουλάϊτερ της τρόικας Λοβέρδου. Προς επιβεβαίωση του χαρακτηρισμού αυτού είναι το γεγονός ότι, την ίδια μέρα της κινητοποίησης έξω από το Υπουργείο, ο υφυπουργός Μ. Τιμοσίδης ζήτησε από την Δ/νση Ψυχικής Υγείας, ακριβώς μετά την κοινοποίηση του κειμένου που συνυπέγραψαν όλοι οι υπάλληλοι της εν λόγω Δ/νσης, την έναρξη των διαδικασιών για την άμεση εφαρμογή των σχετικών νόμων που έχουν ψηφιστεί, για τα ΝΠΔΔ πέρσι και για τα ΝΠΙΔ πριν λίγες μέρες – ‘από 200 βουλευτές’, όπως είπε περήφανα ο κ. Κατριβάνος.

Αλλωστε και η συνάντηση την οποία ζήτησαν και στην οποία παραβρέθηκαν εκπρόσωποι της Συσπείρωσης για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, του Δικτύου Hearing Voices και της ομάδας Αυτοεκπροσώπησης του ΚΨΥ Αγίων Αναργύρων, ήταν πιο πολύ για να δοθεί ένα κείμενο με αιτήματα και διεκδικήσεις παρά για το ότι έτρεφε κανείς τις όποιες αυταπάτες για τις απαντήσεις που περίμενε. Αλλωστε, όλα αυτά είναι ευκαιρίες ώστε ‘να μαθαίνει’ κανείς και αυτό που μαθαίνει από τη συνάντηση με τον Κατριβάνο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση και αυτό το Υπουργείο προχωρούν ακάθεκτα στην εξόντωση των ψυχικά πασχόντων και της ψυχικής υγείας και ότι ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί, να διευρυνθεί και να αποκτήσει μορφές ικανές να ανατρέψουν το μνημόνιο και αυτές τις καταστροφικές πολιτικές του.

Ένα σημαντικό ζήτημα που μπορεί να ενώσει σε κοινό αγώνα, πέρα από την αφαίμαξη των αποδοχών και τις επικρεμάμενες απολύσεις, είναι, επίσης, οι ενέργειες που πρέπει να γίνουν τώρα, από τους εργαζόμενους στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, για την ακύρωση στην πράξη του νόμου για την κατακράτηση των συντάξεων.