Πριν από δυο περίπου εβδομάδες δόθηκε στην δημοσιότητα, για «δημόσια διαβούλευση», κατά την προσφιλή έκφραση των τροϊκανών, το σχέδιο για την «Αναθεώρηση του Ψυχαργώς», που ετοίμασε, έναν ολόκληρο χρόνο από τότε που διορίστηκε από τον Λοβέρδο, η γνωστή «ομάδα εργασίας» από την οποία, όπως θα θυμούνται πολλοί, είχε παραιτηθεί αμέσως μόλις πληροφορήθηκε τον διορισμό του σ΄ αυτήν (χωρίς να ερωτηθεί) ο αν. καθηγητής Ψυχολογίας του ΑΠΘ Κ. Μπαϊρακτάρης.
Θα ευχόταν κανείς να μπορούσε να ασκήσει κριτική σ΄ αυτό το σχέδιο με την γνωστή φράση «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν». Δυστυχώς, σε σχέση μ΄ αυτό που το σχέδιο αυτό προεικονίζει και που, ως εκ τούτου, αναμένει την «Ψυχική Υγεία» σ΄ αυτή τη χώρα, η φράση που ταιριάζει είναι «ώδινεν όρος και έτεκεν τέρας».
Η πρώτη εντύπωση είναι αυτή μιας ‘έκθεσης ιδεών’, 114 σελίδων, εν είδει συρραφής ακαδημαϊκών/ενημερωτικών εργασιών – μια έκθεση, όμως, καθόλου ‘αθώα’, καθώς η κάθε της ενότητα αποτελεί και μια «πρόταση προγράμματος για χρηματοδότηση» από το ΕΣΠΑ. Πολλές από αυτές τις προτάσεις είχαν αναρτηθεί ήδη στο διαδίκτυο ως συγκεκριμένα προγράμματα, ύψους συχνά πολλών εκατομμυρίων ευρώ, πολύ πριν δημοσιευτεί το ίδιο το σχέδιο.
Πίσω, όμως, από αυτή την πρώτη εντύπωση, μια πιο προσεκτική ανάγνωση, όταν μάλιστα αυτή συνδεθεί με την γενικότερη οικονομική πολιτική και το τι πραγματικά γίνεται αυτή τη στιγμή στο χώρο της ψυχικής υγείας, αποκαλύπτει ένα σχέδιο, από τη μια, πλήρους ιδιωτικοποίησης και, από την άλλη, οικοδόμησης υπηρεσιών ψυχικής υγείας στην λογική του «πλέγματος ασφαλείας» για τους «παραβατικούς ψυχικά πάσχοντες», αλλά, στην πραγματικότητα, εν δυνάμει, για όλους.
Η «ψυχιατρική μεταρρύθμιση», αντί για μετασχηματισμός κουλτούρας, τρόπου σκέψης, πρακτικών, δομής και λειτουργίας των υπηρεσιών, αντί για μια κριτική στάση απέναντι στο δυσλειτουργικό, νεο-ιδρυματικό, εν πολλοίς ιδιωτικοποιημένο και υποχρηματοδοτημένο μόρφωμα που οικοδομήθηκε τα τελευταία 25 χρόνια, ανάγεται, χωρίς το παραμικρό όνειδος, σε «σχέδιο εκτάκτου ανάγκης» : εν μέσω αυτής, δηλαδή αυτού που τα συγκεκριμένα συμφέροντα κατασκευάζουν ως ‘έκτακτη ανάγκη’ (σαν προς επιβεβαίωση του «δόγματος του σοκ»), προωθούν την κατάργηση και του τελευταίου εμποδίου για την πλήρη ιδιωτικοποίηση, με την αλλαγή του νόμου που επιτρέπει την ίδρυση και λειτουργία ΚΨΥ αποκλειστικά από το δημόσιο, ενώ, από την άλλη, δυο από τα υπάρχοντα ψυχιατρεία προτείνεται να συνεχίσουν να υπάρχουν ως ψυχιατροδικαστικές κλειστές μονάδες, κατά το πρότυπο των βρετανικών high και medium security νοσοκομείων (και εδώ με ‘ανοιχτή’ την συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα).
Η λογική του σχεδίου «αναμόρφωσης» είναι τόσο αδίστακτα ‘μνημονιακή’ που δεν διστάζει να συμβουλεύει τον Λοβέρδο, σε παράπλευρη σημείωση στην πρόταση για την ίδρυση 15 ΚΨΥ από ΜΚΟ, να λάβει υπόψιν του, εκτός από την ανάγκη αλλαγής του νόμου, το «μικρό πολιτικό κόστος περί ‘ιδιωτικοποίησης’ της ψυχικής υγείας», που οι παρατρεχάμενοί του, της εν λόγω ομάδας των «σοφών της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», γνωρίζουν ότι κάποιοι θ’ αρχίσουμε να καταγγέλλουμε.
Το πόσο ‘μικρό’ θα είναι το ‘πολιτικό κόστος’, θα το δούμε… Οχι μόνο για τον Λοβέρδο, αλλά και για τους συμβουλάτορες.
Θα είχε πάντως ενδιαφέρον, παρότι πρόκειται για ομάδα εργασίας, που, προφανώς, από κοινού συνέταξε το κείμενο, να μάθουμε ποιανού ήταν η ιδέα γι΄ αυτή την υποσημείωση περί ‘ιδιωτικοποίησης’ και ‘μικρού πολιτικού κόστους’ (δηλαδή, υπουργέ, μη δίνεις σημασία… προχώρα…). Ποιος είναι;
Η Συσπείρωση πρόκειται σύντομα θα επανέλθει με έναν πληρέστερο σχολιασμό αυτού του μορφώματος της νέας, «μνημονιακής ψυχιατρικής», στην οποία μας εισάγει το σχέδιο για την «αναμόρφωση του Ψυχαργώς»...
Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε με τη σχετική σελίδα του Υπουργείου Υγείας
psyspirosi.gr